អ្នកភូមិកោះសូទិន នៅតែបន្តមុខរបរតម្បាញ​កន្ទេលធ្វើពីដើម រុន និងស្នើឲ្យមានការគាំទ្រផលិតផលក្នុងស្រុក

បេីទោះបីសម័យកាលទំនេីប​ និង​បច្ចេកវិទ្យា​យ៉ាងណាក៏ដោយ​ សម្រាប់​អ្នកស្រុកកោះសូទិន​ ខេត្តកំពង់ចាម​ មុខរបរតម្បាញកន្ទេលពីដេីមរុន​នៅតែបន្តធ្វេីពីដូនតាមករហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ​។

លោកយាយ ហេន អាយុ៧៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិទី១១ ឃុំកោះសូទិន ស្រុកកោះសូទិន ខេត្តកំពង់ចាម បានប្រកបរបរ​តម្បាញកន្ទេលធ្វើពីដើមរុនបន្តជំនាន់ពីដូនតាមកម្ល៉េះ។ លោកយាយ បានបញ្ជាក់​ថា​ ដោយសារតំបន់នេះសំបូរដេីមរុន​ ហេីយអ្នកភូមិភាគច្រេីនមិនសូវប្រកបរបរមួយនេះឡេីយ​ ដោយមូលហេតុសម័យបច្ចុប្បន្នគេនិយមប្រេីប្រាស់កន្ទេល​លីឡុង​ទៅហេីយ​។ សម្រាប់​កន្ទេលដេីមរុន​ នេះគឺពិបាកធ្វេីផងចំណាយពេលវេលាយូទៀត​ដល់លក់ចេញលេីទីផ្សារវិញបានតម្លៃថោក។

លោកយាយ​ ហេន​ បន្ថែម​ទៀត​ថា​ ការប្របករបរតម្បាញកន្ទេលរុន នេះ​គឺដោយសារគ្រួសារលោកយាយមិនដឹងធ្វេីអ្វីបានក្រៅពីតម្បាញនេះ​ ហេីយមិនអាចចំណាកស្រុកទៀតផង​ ដូច្នោះលោកយាយ និងក្រុមគ្រួសារ​បាននាំគ្នាដេីរប្រមូល​ដេីមរុន​នៅក្នុងភូមិដោយបញ្ជាទិញក្នុងតម្លៃធូរថ្លៃ​ ឬពេលខ្លះសុំពីអ្នកភូមិ។

លោកយាយ​ ហេន​ បន្តថា​ ទម្រាំបានចេញជាកន្ទេលមួយ គឺប្រេីប្រាស់ពេលវេលាមួយថ្ងៃ​ ព្រោះត្រូវយកដេីមរុនមកហាលទុករួច​កាត់ពុះទេីបតម្បាលចេញជាកន្ទេល។ ហេីយបេីលក់ចេញវិញ​ ក្នុងមួយកន្ទេលទំហំមួយម៉ែត្រ​កន្លះ​គុណពីរម៉ែត្រ​ លក់បានតម្លៃមួយម៉ឺនរៀលទេ។ អ្វីដែលគ្រួសារលោកយាយ ​ហេន​ ចង់បាននោះ​ គឺស្នេីឲ្យប្រជាពលរដ្ឋជួយគាំទ្រផលិត​ផលក្នុងស្រុកផង​ និងជួយលេីកកម្ពស់ជីវភាពរបស់អ្នកភូមិកោះសូទិនផង​តាមរយៈ​តម្បាញ​កន្ទេលដេីមរុននេះ។

គូសបញ្ជាក់​ថា​ កន្ទេលរុនមានលក្ខណៈពិសេសខុសពីកន្ទេលត្នោត កន្ទេលរំចេក ឬកន្ទេលផ្អាវ ត្បិតបន្ទោះសម្បកដើមរុន មានភាពរលោងស្រិលជាង តែកាលណាដេកលើ នាំឲ្យត្រជាក់ខ្នងស្រណុកស្រួល៕

​អត្ថបទ​​៖​ ឡេក​ ចាន់ពេជ្រ