ជីវិតកម្សាន្ដ

ធូរស្បើយបន្ដិច! Zhao Lusi ទម្លាយយ៉ាងលម្អិត អំពីស្ថានភាពផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត

បានផុស

២៦ វិនាទី មុន

នៅ

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ២ មករា ២០២៥

ដោយ

Linda

ក្រោយពីមានឧបទ្ទវហេតុធ្វើឲ្យក្លាយជាប្រធានបទក្ដៅគគុកនៅលើគ្រប់បណ្ដាញសង្គមទាំងអស់ អំពីអក្ការៈរបស់តារាសម្ដែងចិនដ៏ល្បីល្បាញ Zhao Lusi បានដាច់ចិត្តចេញមុខទម្លាយយ៉ាងលម្អិតអំពីស្ថានភាពរបស់នាង ព្រមទាំងរឿងរ៉ាវខ្លះៗ ដែលបានកើតឡើងទៅលើរូបនាង។

Zhao Lusi បានបង្ហោះសាររៀបរាប់កាលពីថ្ងៃទី01 ខែមករា 2025 ដើមឆ្នាំនេះ នៅក្នុងបណ្ដាញសង្គមចិន Weibo ដែលមានខ្លឹមសារដូចខាងក្រោម៖

“នេះជាការឆ្លើយតបដំបូង និងចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំចំពោះអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលបានកើតឡើងនាពេលថ្មីៗនេះ។ ខ្ញុំសូមអភ័យទោសដោយស្មោះ ចំពោះការទាញចំណាប់អារម្មណពីសាធារណជន។

សូមចុច Subscribe Channel Telegram កម្ពុជាថ្មី ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានថ្មីៗទាន់ចិត្ត

មុនអ្វីៗដែលបានកើតឡើងនេះ ខ្ញុំមិនដែលអនុញ្ញាតឱ្យជំងឺរបស់ខ្ញុំប៉ះពាល់ដល់ការងារ ឬអ្នកជុំវិញខ្លួនខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំក៏ទទួលស្គាល់ចំណុចខ្វះខាតរបស់ខ្លួនឯងដែរ។ ខ្ញុំតែងតែគិតថាខ្លួនខ្ញុំជាមនុស្សអត់ធ្មត់ ប៉ុន្តែជាងកន្លះខែមកនេះ ខ្ញុំបានដឹងថាបន្ទុកកាន់តែធ្ងន់ទៅៗ ខ្ញុំមិនពូកែដូចដែលខ្ញុំជឿជាក់នោះទេ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំទទួលខុសត្រូវចំពោះស្ថានការណ៍នេះ។

វិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្ញុំបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវជំនួយ និងការគាំទ្រច្រើនជាងអ្វីដែលខ្ញុំអាចស្រមៃបាន។ ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងនិងសំណាងដែលអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំយល់ពីការយល់ខុសទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានប្រឈមមុខ។ ខ្ញុំគាំទ្រទាំងស្រុងនូវគំនិតដែលថាអ្នកណាម្នាក់អាចជ្រើសរើសអាជីពដែលពួកគេប្រាថ្នានៅពេលណាក៏បាន។ អ្នកតែងតែមានសិទ្ធិចាកចេញពីភាពលំបាក និងភាពអស់កម្លាំងនៃស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នក។ អ្នកអាចបញ្ឈប់នៅពេលណាដែលអ្នកចង់ អ្នកមានសេរីភាព ហើយអ្នកអាចក្លាហាន។

ទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំយល់ថា មនុស្សគ្រប់រូបបានជួបប្រទះនូវទុក្ខសោក និងភាពអយុត្តិធម៌។ ខ្ញុំបានឮរឿងគួរឲ្យរន្ធត់ច្រើនពេក។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ ដោយមិនបានទទួលការឧបត្ថម្ភណាមួយ ត្រូវបានបំបិទមាត់ ខណៈពេលដែលអ្នកបំពានរបស់ពួកគេកាន់តែមានភាពក្លាហាន ដោយមិនគិតពីវិជ្ជាជីវៈ អាយុ ឬភេទ ខ្ញុំជឿថាវាខុស។ វាមិនសមហេតុផលទេក្នុងការបង្ខំនរណាម្នាក់ឱ្យបើករបួសចាស់ឡើងវិញ ដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេមិន “គិតច្រើន” មិន “ខ្សោយពេក” ឬ “មិនពេញចិត្ត” ។

គ្មាននរណាម្នាក់ក្រៅពីវេជ្ជបណ្ឌិតមានសិទ្ធិវាយតម្លៃពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃរបួសរបស់នរណាម្នាក់ ឬកំណត់ថាតើវាមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ជាជំងឺដែរឬទេ។

នៅឆ្នាំ 2019 ខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានរោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ មនុស្សបានប្រាប់ខ្ញុំថា “កុំបង្កើតរឿងធំចេញពីវា” ឬ “គិតវិជ្ជមាន នោះអ្វីៗនឹងល្អ” ។ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមានអារម្មណ៍រសើបខ្លាំងពេក ហើយមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ខ្ញុំខ្លាំងទេ។

នៅឆ្នាំ 2021 ខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ដូចជាសត្វល្អិតកំពុងវារមកលើខ្ញុំ អមដោយអារម្មណ៍ដូចម្ជុល និងអាលែហ្សី។ សូម្បីតែបន្ទាប់ពីលេបថ្នាំ និងចាក់ថ្នាំក៏ដោយ ក៏រោគសញ្ញាមិនប្រសើរឡើងដែរ។ នៅទីបំផុតខ្ញុំបានស្វែងរកអ្នកចិត្តសាស្រ្តដើម្បីជួយគ្រប់គ្រងការថប់បារម្ភរបស់ខ្ញុំ។

នៅឆ្នាំ 2023 ខ្ញុំបានប្រឈមមុខនឹងជំងឺរលាកសួត ស្ទះសួត រលាកសួត គ្រុនក្តៅ បែកញើសពេលយប់ ភ្ញាក់ពីដំណេកភ្លាមៗ និងថ្លង់សរសៃប្រសាទ។ ខ្ញុំក៏បានដោះស្រាយការស្លាប់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ និងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យមហារីកជាច្រើនក្នុងក្រុមគ្រួសារ—ទាំងអស់ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ទំហំនៃព្រឹត្តិការណ៍បានគ្របដណ្ដប់លើអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនៅតែបន្តធ្វេសប្រហែស។

វាមិនមែនរហូតដល់ឆ្នាំ 2024 ដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានរោគសញ្ញារាងកាយធ្ងន់ធ្ងរដូចជា ឈឺក្បាលស្ងួតញឹកញាប់ វិលមុខ ឈឺសន្លាក់ និងអាឡែស៊ីកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ ខ្ញុំបានសន្មត់ថាទាំងនេះគឺជាផលប៉ះពាល់ធម្មតានៃថ្នាំអាឡែហ្ស៊ីគោលដៅ។

កាលខ្ញុំនៅក្មេង ជារឿយៗខ្ញុំត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា “គ្មានប្រយោជន៍” និង “មុខស្អាត”។ ពេលបង្រៀនក្រោយចូលរៀន គ្រូម្នាក់បានវាយខ្ញុំក្នុងបន្ទប់របស់គេ។ ខ្ញុំជឿថាវាសមហេតុផលព្រោះខ្ញុំរៀនមិនសូវពូកែ ហើយមិនហ៊ាននិយាយដោយគិតថា “ខ្ញុំត្រូវតែមានបញ្ហា”។

នៅពេលខ្ញុំធំឡើង ខ្ញុំបានរងការវាយប្រហារម្តងទៀត បន្ទាប់ពីបរាជ័យក្នុងការសវនកម្មសម្តែង។ ខ្ញុំគិតថាវាជាកំហុសរបស់ខ្ញុំដែលមិនបានជោគជ័យ ដូច្នេះខ្ញុំនៅស្ងៀមហើយចង់តែគេចខ្លួន។ ខ្ញុំធ្លាប់ដោះស្រាយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដោយខ្លួនឯង ហើយមិនដែលស្វែងរកជំនួយទេ។ ក្រោយមក បន្ទាប់ពីការងាររបស់ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមទទួលបានការទទួលស្គាល់ ទីបំផុតខ្ញុំមានទំនុកចិត្តក្នុងការនិយាយលាជំពូកនោះនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

នៅទីបញ្ចប់ នាងបានទាមទារ “ការបញ្ចប់ថ្លៃកិច្ចសន្យា” ដ៏ធំមួយ មុនពេលនាងបញ្ឈប់វដ្តនៃការយំ បង្កើតឈុតឆាក និងគំរាមកំហែងខ្លួនឯង។ សូម្បីតែពេលនោះ នាងបានផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាម និងពាក្យចចាមអារ៉ាមអំពីខ្ញុំមិនចេះចប់ ទាំងក្នុង និងក្រៅឧស្សាហកម្ម។ មនុស្សរាប់មិនអស់ឈានដល់និយាយដើមគេ បន្ទាប់ពីឮរឿងទាំងនេះ។ រាល់ឧប្បត្តិហេតុធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំង ហើយគ្រោះថ្នាក់មិនឈប់ឈរ។

ខ្ញុំយល់យ៉ាងច្បាស់ថា ខ្ញុំមិនអាចមានអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំចង់បាន ហើយក៏មិនអាចទាមទារភាពល្អឥតខ្ចោះពីមិត្តភក្តិ គ្រួសារ ឬក្រុមហ៊ុនរបស់ខ្ញុំបានដែរ។ ពួកគេមិនបានធ្វើបាបខ្ញុំទេ ហើយបានព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីការពារខ្ញុំនោះច្រើនជាងគ្រប់គ្រាន់ហើយ។

ខ្ញុំមិនដែលនិយាយជាសាធារណៈពីជំងឺរបស់ខ្ញុំពីមុនមកទេ ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ឲ្យវាត្រូវបានគេដាក់ស្លាកថាជា “ការបង្ហាញពីការផ្សព្វផ្សាយ”។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំសង្ឃឹមថា នេះអាចបង្កើនការយល់ដឹងដល់អ្នកគ្រប់គ្នា៕

ប្រភព៖ Weibo