ក្រយា​ព្រះ​ស្ងោយ​លាក់កំបាំងក្នុងទីក្រុង​ហាមឃាត់ ដែលអធិរាជចិន​ ៣ អង្គ​ សព្វព្រះរាជហឫទ័យខ្លាំង

ទីក្រុង​ហាម​ឃាត់ឬ Forbidden City គឺជាវិមានដ៏ធំមួយនៅក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង ដែលធ្លាប់ជាមជ្ឈមណ្ឌលនយោបាយ ហើយក៏ជាកន្លែងស្នាក់នៅរបស់រាជវង្សក្នុងកំឡុងរាជវង្ស Ming និង Qing ដែលជារាជវង្សចុងក្រោយគេបង្អស់របស់ប្រទេសចិន។ តំបន់​ព្រះបរមរាជវាំង​ហាមឃាត់​នេះ​ ត្រូវ​បាន​យាមកាម​យ៉ាង​តឹងរ៉ឹង ហើយ​ជីវិត​នៅ​ខាងក្នុង​តែងតែ​មាន​អាថ៌កំបាំងជាច្រើនរួម​ទាំង​ក្រយា​ព្រះ​ស្ងោយ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ដ៏មានឱជារសរបស់​អធិរាជ​ចិន ខណៈដែលមនុស្សជាច្រើនចង់ដឹងយ៉ាងខ្លាំង តែមិនអាចចូលទៅទស្សនាបាន។

ជាច្រើនទសវត្សរ៍​​ បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃរាជវង្ស Qing ក្នុងឆ្នាំ ១៩២៤ នៅពេលដែលទីក្រុងហាមឃាត់​​ បានចាប់ផ្តើមបើកឲ្យពិភពលោកខាងក្រៅចូលទស្សនា និងសិក្សា វានៅតែមានព័ត៌មានតិចតួចបំផុតអំពីជីវិតដែលធ្លាប់កើតមាននៅក្នុងតំបន់ហាមឃាត់នេះ។ ជាពិសេសក្រយា​ព្រះ​ស្ងោយប្រចាំថ្ងៃដែលមានឱជារសរបស់​អធិរាជនៃប្រទេស​ចិននេះតែម្ដង។

យោងទៅតាមប្រវត្តិវិទូ Zhao Rongguang គឺជាបុគ្គលមួយរូបក្នុងចំណោមមនុស្សពីរបីនាក់ចុងក្រោយ ដែលបានចូលមើលនិងសិក្សាឯកសារទាំងអស់នោះបានហ្មត់ចត់ មុនពេលដែលឯកសារបុរាណភាគច្រើនត្រូវបានចាក់សោលែងឲ្យសាធារណជនចូលទស្សនាផ្ទាល់ភ្នែកទៀត។

បន្ទាប់ពីការស្រាវជ្រាវអស់រយៈពេលជិត ៤០ ឆ្នាំ លោក Zhao ជឿជាក់ថា ក្រយា​ព្រះ​ស្ងោយប្រចាំថ្ងៃនៅក្នុងទីក្រុងហាមឃាត់សុទ្ធតែជារបស់ថ្លៃនិងពិបាករកបំផុតនាសម័យកាលនោះ។ យ៉ាងណា គេបានសិក្សាដោយផ្អែកទៅលើអធិរាជ៣អង្គ ដែលដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការបង្កើតទម្លាប់ក្រយា​ព្រះ​ស្ងោយនៅក្នុងទីក្រុង​ហាម​ឃាត់។

អធិរាជ kangxi សោយពងស្វាសខ្លា ជាក្រយា​ព្រះ​ស្ងោយ

ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អធិរាជ Kangxi នាឆ្នាំ១៦៦១ ដល់ ១៧២២ រាជវង្ស Qing បានឈានចូលដល់សម័យកាលនៃសន្តិភាព និងវិបុលភាពដែលទាក់ទងគ្នា បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមរាជវង្សជាច្រើនទសវត្សរ៍បានអូសបន្លាយ។ នោះក៏នាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួន ចំពោះក្រយា​ព្រះ​ស្ងោយនៅខាងក្នុងទីក្រុងហាមឃាត់។

យោងតាមឯកសារដែលលោក Zhao បានស្រាវជ្រាវឲ្យដឹងថា ដំបូងឡើយ នៅដើមរាជវង្ស Qing ក្រយាស្ងោយប្រពៃណីមកពីទឹកដីម៉ាន់ជូរីនៅភាគឦសាននៃប្រទេសចិន តែងតែលេចឡើងនៅលើតុបរិភោគអាហារ។ នៅពាក់កណ្តាលនៃសម័យ Kangxi មុខក្រយាស្ងោយថ្មីរបស់រាជវង្សបានចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរបន្តិចៗម្ដងៗ។​ នៅលើតុជប់លៀងរបស់ស្ដេចអង្គនេះ មានទាំងសាច់អាំង និងក្រយាស្ងោយចំឡែកៗជាច្រើន ដូចជាពងស្វាសខ្លា។ មនុស្សសម័យបុរាណជឿថា ពងស្វាសខ្លា មានឥទ្ធិពលពង្រឹងសរីរវិទ្យា ជាពិសេសស្ដេច Kangxi ក៏សព្វព្រះរាជហឫទ័យខ្លាំងចំពោះក្រយាស្ងោយមួយមុខនេះ​ ហើយទ្រង់ក៏ត្រូវគេដឹងថាបានបរបាញ់សត្វខ្លាជាង ៦០ ក្បាលចាប់តាំងពីឡើងកាន់តំណែងមកម៉្លេះ។

ក្នុងអំឡុងសម័យកាលនោះ សេមាន់ក៏ជាគ្រឿងផ្សំដែលប្រើជាថ្នាំបំប៉នសរីរវិទ្យាផងដែរ​ ហើយអាហារជាច្រើនរបស់ជនជាតិហាន​ ក៏បានលេចចេញជាបណ្តើរៗ​ក្នុងបញ្ជីក្រយាស្ងោយរបស់រាជវង្ស ដូចជាសាច់ទាស្ងោរជាដើម។

អធិរាជ Qianlong សព្វព្រះរាជហឫទ័យតែទឹកដោះគោខ្លាំងបំផុត

តែទឹកដោះគោគឺជាភេសជ្ជៈដ៏ពេញនិយមបំផុតមួយនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ប៉ុន្តែ​មាន​មនុស្ស​តិច​ណាស់​ដែល​ដឹង​ថា នេះ​ក៏​ជា​ភេសជ្ជៈ​ដ៏​ប្រណិត​ដែរ​ពេល​អធិរាជ Qianlong គ្រប់គ្រង​រាជវង្ស Qing ពីឆ្នាំ ១៧៣៥ ដល់ ឆ្នាំ ១៧៩៦ មានការសព្វព្រះរាជហឫទ័យខ្លាំងមហិមាដែរ។

ប្រវត្តិវិទូ Zhao ជឿជាក់ថា នេះជាដំណាក់កាលសំខាន់ទីពីរក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ក្រយាស្ងោយ​​​ នៅក្នុងទីក្រុងហាមឃាត់ដែរ។ ស្ដេច Qianlong ត្រូវបានគេនិយាយថា ទ្រង់តែងតែចំណាយពេលពីរាជកិច្ចមកកត់ត្រាបញ្ជីឈ្មោះក្រយាស្ងោយប្រចាំថ្ងៃរបស់ទ្រង់យ៉ាងល្អិតល្អន់បំផុត។

យ៉ាងណា នាបច្ចុប្បន្ន រូបសញ្ញានិងគ្រឿងបរិក្ខារនៃក្រយាស្ងោយរបស់ទ្រង់ ត្រូវបានដាក់តាំងបង្ហាញនៅក្នុងពិព័រណ៍ “Life in the Forbidden City” នៅសារមន្ទីរព្រះបរមរាជវាំងហុងកុង។ ក្នុងចំណោមវត្ថុបុរាណដែលដាក់តាំងពិព័រណ៌គឺ ទឹកតែទឹកដោះគោដែលមានអាយុកាលតាំងពីសតវត្សរ៍ទី១៨ ឬទី១៩ ទឹកតែត្រូវបានលាបពណ៌យ៉ាងប៉ិនប្រសប់ជាមួយនឹងគំនូរនាគមាស ដែលបង្ហាញថា តែទឹកដោះគោគឺជាភេសជ្ជៈដ៏សំខាន់ និងប្រណិតរបស់ប្រជាជនម៉ាន់ជូ។

តែទឹកដោះគោឆ្លុះបញ្ចាំងពីដើមកំណើតម៉ាន់ជូ ហើយជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃរបបអាហាររាជវង្សឈីង សូម្បីតែពេលដែលស្ដេចធ្វើដំណើរទៅកាន់តំបន់ Jiangnan ទ្រង់បានជួលម្ចាស់តែទឹកដោះគោមកពីម៉ុងហ្គោលី ឲ្យពួកគេធ្វើតែទឹកដោះគោឲ្យទ្រង់សោយសឹងតែរាល់ថ្ងៃ។

ក្រោយមក បញ្ជីក្រយាស្ងោយរាជវង្សក្នុងកំឡុងសម័យ Qianlong ក៏កាន់តែទំនើប និងសម្បូរបែប​ដែលបង្ហាញថា រាជវាំងក៏ទទួលទានអាហារក្តៅៗផងដែរ។ ក្នុងនោះ គេសង្កេតឃើញមានក្រយាស្ងោយដែល​តែង​តែ​លេច​មុខលើតុរបស់ស្ដេចគឺ​កន្ទុយ​ក្តាន់ Sika និងស៊ុបសំបុកសត្វស្លាប ឬសំបុកបក្សីជាដើម។

អធិរាជស្រី Dowager សព្វព្រះរាជហឫទ័យលើទឹកមាត់ត្រចៀកកាំ

ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់អំណាចក្នុងកំឡុងចុងរាជវង្ស Qing អធិរាជស្រី Dowager Cixi ត្រូវបានគេស្គាល់ថាពីរបៀបរស់នៅដ៏ខ្ជះខ្ជាយរបស់ទ្រង់ និងចូលចិត្តក្រយាស្ងោយរបស់ជនជាតិហានដ៏ប្រណិតបំផុត។​ នៅក្នុងសម័យកាលដ៏ថ្លៃថ្លាបំផុត ក្រយាស្ងោយប្រចាំថ្ងៃរបស់គ្រួសាររាជវង្ស បានកើនឡើងពី ១៨ ទៅ ២៣ បន្ទាប់មកក៏ហូរហៀរដល់ទៅ ២៥ ឬ២៨ ចានឯណោះនៅលើតុ។

អធិរាជស្រីរូបនេះក៏​ជា​មនុស្ស​ឆេវឆាវ​ដែរ និងមានចិត្តអំណួត ជារឿយៗទ្រង់តែង​ធ្វើ​ពិធី​ជប់លៀង​របស់​ព្រះមហាក្សត្រ​ប្រភេទ​ផ្សេងៗ​គ្នា ដែល​បាន​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​ហាមឃាត់​ពេញ​មួយ​សតវត្សតែម្ដង។ ពិធីជប់លៀងដ៏ល្បីបំផុតគឺ ពិធីជប់លៀងសោយទឹកមាត់ត្រចៀកកាំ ដែលរួមបញ្ចូលគ្នានូវពិធីជប់លៀងសំខាន់ៗពីរប្រភេទកាលពីអតីតកាលដូចជា ពិធីជប់លៀងក្រយាស្ងោយបែបអ្នកស្រុកម៉ាន់ជូរី ដែលមានសាច់អាំងជាច្រើន និងពិធីជប់លៀងបែបអាហារជនជាតិហាន ជាមួយស៊ុបសំបុកបក្សី និងអាហារសមុទ្រផ្សេងៗទៀតពោរពាសពេញលើតុរបស់រាជវង្ស៕

អត្ថបទ៖ សាង ស្រីល័ក្ខ

ចុចអាន៖មូលហេតុអាវនាគស្ដេចចិនភាគច្រើនពណ៌លឿងមាស តែអធិរាជផ្ដាច់ការ ឈិនស៊ី​ មានពណ៌ខ្មៅ