KPT+

មកស្គាល់ សំលៀកបំពាក់តំណាងជាតិរបស់ប្រទេសនីមួយៗ ល្បីថាស្រស់ស្អាតខ្លាំង

បានផុស

៣ years មុន

នៅ

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ១០ កុម្ភៈ ២០២២

ដោយ

សំលៀកបំពាក់តំណាងឲ្យទេពកោសល្យ នៃសិល្បៈហត្ថកម្ម ការសម្របខ្លួនទៅនឹងអាកាសធាតុ ស្ថានភាពសង្គម និងជំនឿសាសនា បច្ចុប្បន្ននេះ គេនៅតែអាចសង្កេតឃើញថា ប្រជាជននៅតាមប្រទេសមួយចំនួន ស្លៀកពាក់សំលៀកបំពាក់ជាតិ ក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។

ប៉ុន្តែប្រទេសខ្លះ ស្លៀកសម្រាប់តែឱកាសសំខាន់ៗប៉ុណ្ណោះ ហើយនេះ គឺជាសំលៀកបំពាក់ជាតិ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ចំនួន ១២ មកពីជុំវិញពិភពលោក។

១ Go (Gho) និង Kira (Kira) ប៊ូតង់

សូមចុច Subscribe Channel Telegram កម្ពុជាថ្មី ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានថ្មីៗទាន់ចិត្ត

ប៊ូតង់ជាប្រទេសពិសេសបំផុត ក្នុងពិភពលោក។ ព្រោះបច្ចុប្បន្ននេះ ជនជាតិប៊ូតង់ នៅតែស្លៀកសំលៀកបំពាក់ជាតិក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ គេនិយាយថា រ៉ូបដែលខ្លួនស្លៀកមានប្រវត្តិជាង៤០០ឆ្នាំ។ រ៉ូបបុរសហៅថា Go ជាអាវវែងដែលគ្របក្បាលជង្គង់ និងចងខ្សែក្រវាត់ក្រណាត់នៅចង្កេះ វាជាសារុងវៃងដល់កជើង និងដៃអាវវែង។ បើក្នុងឱកាសពិសេស ច្រើនតែមានអាវទ្រនាប់ពាក់លើស្រទាប់មួយទៀត សម្រាប់ទាំងបុរស និងស្ត្រី។

២ Hanbok (កូរ៉េខាងត្បូង)

សំលៀកបំពាក់ចម្រុះពណ៌នេះ មានសំពត់វែងចង្កេះខ្ពស់ និងអាវយឺតខាងក្នុង។ ជាធម្មតាជនជាតិកូរ៉េ ស្លៀកវាសម្រាប់តែឱកាសផ្លូវការប៉ុណ្ណោះ។ Hanbok មានដើមកំណើតក្នុងកំឡុងនគរ Gokuryeo ៣៧ មុនគ.ស។ បន្ថែមពីលើនេះ ពណ៌នៃ hanbok ក៏អាចសំដៅលើថ្នាក់ផងដែរ ឧទាហរណ៍ មនុស្សធម្មតា នឹងស្លៀកពណ៌ស។ នៅឆ្នាំ ១៩៩៦ រដ្ឋាភិបាលកូរ៉េខាងត្បូង បានកំណត់យកថ្ងៃទី ២១ ខែតុលា ជា Hanbok ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

៣ Ao Yai (Ao Dài) ប្រទេសវៀតណាម

សំលៀកបំពាក់ជាតិរបស់វៀតណាម ដែលមានឈ្មោះបកប្រែតាមព្យញ្ជនៈថា «អាវវែង» តំណាងឲ្យភាពឆើតឆាយ។ ស្ត្រីវៀតណាម តែងតែពាក់អាវដៃវែង និងខោវែងដ៏តឹងនេះ ជាមួយនឹងមួករាងសាជី ដែលគេស្គាល់ថាជា nonla ។ ពាក្យ “áodài” ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដំបូងក្នុងសតវត្សទី ១៨ ក្នុងសម័យរាជវង្សង្វៀន នៅពេលដែលមានការរចនាម៉ូដសម្លៀកបំពាក់ត្រូវបានជះឥទ្ធិពលដោយ ជនជាតិចម្ប៉ា ពីអាណាចក្រឥណ្ឌូចិន (ឥឡូវវៀតណាមខាងត្បូង) ។ ចូលមកក្នុងសម័យគ្រប់គ្រងប្រទេសបារាំង រ៉ូបនេះត្រូវបានរចនាជាសំលៀកបំពាក់ទំនើប ដែលមានលក្ខណៈបស្ចិមប្រទេស។ បច្ចុប្បន្ននេះ ស្ត្រីវៀតណាមនៅតែឃើញស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ Ao Yai ទាំងក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ និងក្នុងឱកាសពិសេស។

៤ Dirndl ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់

Dearndle មានអាវទ្រនាប់តឹង សំពត់ចង្កេះខ្ពស់ និងអាវក្រៅ។ សម្លៀកបំពាក់កសិករនៅតំបន់អាល់ផែននៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ភាគខាងត្បូង អូទ្រីស លីចតេនស្ទីន ស្វីស និងអ៊ីតាលីនៅចន្លោះសតវត្សទី ១៦ និងទី ១៨ ជាធម្មតា ធ្វើពីកប្បាស វល្លិ ក្រណាត់ទេសឯក ឬសូត្រ។ វាបានក្លាយជាម៉ូដទាន់សម័យក្នុងចំណោមឥស្សរជនក្នុងសតវត្សទី ១៧ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ វាបានបាត់បង់ប្រជាប្រិយភាព។ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ គេឃើញនៅក្នុងពិធីបុណ្យប្រពៃណីរបស់អាល្លឺម៉ង់ ដូចជា Oktoberfest ។

៥ Dashiki (អាហ្វ្រិក)

ប្រជាជននៅអាហ្វ្រិកខាងលិច ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា កេនយ៉ា តង់ហ្សានី និងសូម៉ាលី ក្រណាត់កប្បាសបោះពុម្ពចម្រុះពណ៌នេះ ច្រើនតែប្រើសម្រាប់អាវរលុង ក V សម្រាប់បុរស និងរ៉ូបវែងសម្រាប់ស្ត្រី។ អាចហៅបានថាជាសំលៀកបំពាក់ជាតិដែល Unisex មិនថាភេទណា អាចស្លៀកបានតាមស្ទិលដែលអ្នកចូលចិត្ត។ ឈ្មោះរបស់វាត្រូវបានខ្ចីពី Hausa dan ciki ដែលមានន័យថា “អាវ” ឬ “ខោក្នុង” ។

៦ Kebaya (ឥណ្ឌូនេស៊ី)

វាជាអាវដែលអ្នកស្រុកក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី និងម៉ាឡេស៊ី ពាក់ជាញឹកញាប់ ជាមួយនឹងសារុង ហើយអាចត្រូវបានគេរកឃើញជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី ប្រ៊ុយណេ និងហ្វីលីពីន។ ជាធម្មតាត្រូវបានផលិតពីចរនីឡុង ឬកប្បាសដែលមានគំនូរផ្កា និងភ្ជាប់ជាមួយម្ជុលដេរ Kebaya ត្រូវបានជះឥទ្ធិពលមួយផ្នែក ដោយធាតុរបស់អឺរ៉ុប ដោយសារតំបន់នេះធ្លាប់ត្រូវបានដាក់អាណានិគម ដោយជនជាតិព័រទុយហ្គាល់ និងហូឡង់។ សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍នៃប្រទេសទាំងនេះ បានយក Kebaya ជាឯកសណ្ឋានអ្នកបម្រើលើយន្តហោះរបស់ពួកគេ។

៧ Kilt ស្កុតឡែន

សំពត់ខ្លីប្រវែងត្រឹមជង្គង់នេះ មានដើមកំណើតនៅតំបន់ខ្ពង់រាបស្កុតឡែន ហើយត្រូវបានកត់ត្រាជាលើកដំបូងនៅសតវត្សទី ១៦ ថា ជាតាតាន់។ បុរសជនជាតិស្កុតឡែន តែងស្លៀកសំពត់នេះ ក្នុងកម្មវិធីជប់លៀងបុណ្យ ជាមួយនឹងអាវរោមចៀម ស្បែកជើងស្បែក និងស្ពាយ (កាបូបចង្កេះ)។

៨ Fez មួកម៉ារ៉ុក

មួកនេះមានពណ៌ក្រហម រាងស៊ីឡាំង និងជាមួយរំយោលព្យួរនៅលើកំពូល។ មួកនេះបានទទួលឈ្មោះរបស់វា ពីទីក្រុង Fez ក្នុងប្រទេសម៉ារ៉ុក។ វាក៏ធ្លាប់ជារូបតំណាងវប្បធម៌ប្រឆាំងនឹងអាណានិគមនិយមបារាំង។ បន្ទាប់មកក៏បានរីករាលដាលដល់ប្រទេសមូស្លីមជាច្រើន នៅក្នុងចក្រភពអូតូម៉ង់។ ដោយសារវាងាយស្រួលពាក់ ពេលបុរសអោនក្បាលអធិស្ឋាន។

៩ Kimono ប្រទេសជប៉ុន

គីម៉ូណូមានដើមកំណើតនៅសម័យ Heian (ប្រហែល ៧៩៤ ដល់ ១១៩២) គីម៉ូណូ គឺជាសំលៀកបំពាក់ជាតិដ៏ចំណាស់បំផុតមួយ ដែលនៅតែប្រើសព្វថ្ងៃនេះ។ ដំបូងឡើយ វាពេញនិយមតែក្នុងចំណោមស្ត្រីថ្លៃថ្នូរប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែក្នុងអំឡុងពេល Edo ដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៦០០ គីម៉ូណូបានក្លាយជាការពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានក្លាយជាសំលៀកបំពាក់ដ៏សំខាន់នៅក្នុងការសម្តែង kabuki ។ ប៉ុន្តែពេលចូលដល់សម័យមេជី (១៨៦៨-១៩១២) នៅពេលដែលរដ្ឋាភិបាលបានបញ្ជាឲ្យប្រជាជនស្លៀកសំលៀកបំពាក់លោកខាងលិច ដើម្បីឲ្យទាន់សម័យ គីម៉ូណូបាត់បន្តិចម្តងៗ។ សព្វថ្ងៃនេះ គេនិយមពាក់ក្នុងពិធីផ្សេងៗដូចជាពិធីមង្គលការ ឬបុណ្យសព ហើយជារឿយៗ ជាកេរដំណែលរបស់គ្រួសារ ដែលផ្តល់ឲ្យស្ត្រីដែលរៀបការហើយ។

១០ Bunad (ន័រវែស)

ជាសំលៀកបំពាក់ប្រពៃណីធ្វើពីរោមចៀម តុបតែងដោយតមបក់ដែក និងប៊ូតុង។ មានការរចនាខុសៗគ្នាជាង ២០០ សម្រាប់តំបន់នីមួយៗ។ ការរចនាដ៏ល្បីល្បាញបំផុតមួយមកពី Nordland ។ ប៉ុន្តែជាទូទៅ bunad គឺជារ៉ូបពណ៌ខៀវដែលមានប៉ាក់ផ្កានៅលើសំពត់ និងអាវទ្រនាប់។ បុរសមានទំនោរស្លៀកខោខ្លីពណ៌ខៀវងងឹត អាវកាក់ និងអាវក។ ជាញឹកញាប់ គេស្លៀកសម្រាប់ការប្រារព្ធពិធីដូចជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ ខួបកំណើត និងរបាំប្រជាប្រិយ ក៏ដូចជាពិធីសាសនា។

១១ Cheongsam (ចិន)

រ៉ូបសូត្រតឹងជាមួយខ្សែកខ្ពស់ និងកាត់ចំហៀង មានដើមកំណើតនៅក្នុងរាជវង្ស Qing វាមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំងជាមួយនារីវ័យក្មេងនៅទីក្រុងសៀងហៃពីឆ្នាំ ១៩២០ ដល់ឆ្នាំ ១៩៤០ ទោះបីជាប្រជាប្រិយភាពរបស់ cheongsams សៀងហៃបានធ្លាក់ចុះក្នុងអំឡុងពេលបដិវត្តកុម្មុយនិស្តក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែគំរូនេះ បានរាលដាលដល់តៃវ៉ាន់ និងហុងកុង។ ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០ មក វាបានក្លាយជាការពេញនិយមម្តងទៀតនៅក្នុងប្រទេសចិន ក្នុងនាមជាការបង្ហាញសម្រស់ ស្លៀកដោយកូនក្រមុំក្នុងពិធីមង្គលការ និងដាក់នៅក្នុងពិធីបុណ្យសំខាន់ដូចជា ចូលឆ្នាំចិន ឬ ជួបជុំគ្រួសារ។

១២ Gákti ឡាបលែន

Gákti គឺជាអាវរលុងដែលធ្វើពីស្បែកសត្វរមាំង និងរោមសត្វ ជាសំលៀកបំពាក់របស់កុលសម្ព័ន្ធសាមី ដែលជាជនជាតិដើមភាគតិចនៅតំបន់ភាគខាងជើងនៃប្រទេសន័រវេស ស៊ុយអែត ហ្វាំងឡង់ និងរុស្ស៊ី ក្នុងតំបន់ភូមិសាស្ត្រ Sápmi។ ជាធម្មតាមានពណ៌ភ្លឺចែងចាំងជាមួយនឹងប៉ាក់ដ៏ប្លែកពីគេ សំលៀកបំពាក់ gákti របស់ស្ត្រីនឹងរួមបញ្ចូលនូវសម្លៀកបំពាក់ដែលមានកន្សែងបង់ក និងស្បែកជើងកវែងធ្វើពីសត្វរមាំង រោមឬស្បែក និងតុបតែងដោយគ្រឿងអលង្ការប្រាក់ដ៏ស្រស់ស្អាត ជាធម្មតាសំលៀកបំពាក់ត្រូវបានគេផលិតជាពណ៌ខៀវងងឹត តំណាងឲ្យសមុទ្រ។ ប៉ុន្តែវាក៏ប្រែប្រួលទៅតាមតំបន់មួយទៅតំបន់មួយ និងស្ថានភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍ផងដែរ៕

ប្រែសម្រួល៖ សាង ស្រីល័ក្ខ

ចុចអាន៖Jack Ma មានជំនួញអ្វីខ្លះក្នុងដៃ ហេតុអ្វីគេចាត់ទុកលោក ជាបុគ្គលមានឥទ្ធិពលខ្លាំង ?

ចុចអាន៖រឿងព្រឺព្រួច ទាំង ១០ យ៉ាង ពី « អ៊ូ ម៉ីនាង » អធិរាជស្ដេចស្រីតែមួយ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ចិន