មកដឹងកាន់តែច្បាស់ អំពីរបៀបរស់នៅរបស់ក្រុមតោក្នុងព្រៃ

គេចាត់ទុកតោជាស្ដេចសត្វនៅក្នុងព្រៃ អាស្រ័យលើសម្រែក អត្តចរិត ដើរបញ្ចេញអំណាចយ៉ាងមានឥទ្ធិពលឈ្នះអស់សត្វនានា។ ពួកវា​រស់នៅជាក្រុមហើយពូកែសាមគ្គីគ្នាណាស់ ក្នុងមួយក្រុមៗមានសមាជិកយ៉ាងតិច១៥ក្បាល មានអ្នកប្រមាញ់ អ្នកមើលកូនតោ និងអ្នកការពារ។ អ្នកប្រមាញ់ និងមើលកូនភាគច្រើនជាតោញី ណាមួយតោញីទាំងអស់សុទ្ធតែជាប់សាច់ឈាមនឹងគ្នាទៅវិញទៅមកមានលោកយាយ ម្ដាយ បងប្អូន និងកូនៗ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ តោញីភាគច្រើនកើតកូនចំពេលផ្ទួនៗគ្នាតែម្ដង ពួកវាបំបៅដោះកូនមិនប្រកាន់កូននរណាឡើយ ឲ្យតែកូនតោវាបំបៅទាំងអស់។ ផ្ទុយទៅវិញ តោឈ្មោលមានយ៉ាងច្រើនតែពីរក្បាលគត់ក្នុងមួយហ្វូង។

បន្ទាប់ពីកើតចេញមកកូនតោញី នឹងរស់នៅជាមួយហ្វូងនោះតាមធម្មតា ចំណែកឯកូនតោឈ្មោលនៅក្នុងហ្វូងតែ ២-៤ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ក្រោយមកពួកវានឹងចាកចេញពីហ្វូងឬត្រូវពួកឈ្មោលបណ្ដេញចេញ។ ក្នុងករណីមានតោឈ្មោលថ្មីឡើងកាន់អំណាច វានឹងកម្ចាត់កូនតោឈ្មោលទាំងអស់ដើម្បីប្រាកដថាកូនក្រោយៗមកជាកូនរបស់ខ្លួនសុទ្ធមិនមានឈាមអ្នកដទៃ។ និយាយពីតួនាទីតោឈ្មោលវិញគឺការពារទឹកដី រៀងរាល់ថ្ងៃលិចតោឈ្មោលនឹងបញ្ចេញសម្រែកដ៏មានអំណាចយ៉ាងខ្លាំងឮដល់ទៅ៨គីឡូម៉ែត្រឯណោះ វាធ្វើបែបនេះដើម្បីព្រមានអ្នកមានបំណងអាក្រក់លើទឹកដីរបស់វា។

ជាទូទៅការប្រមាញ់ធ្វើឡើងនៅពេលយប់ដោយតោញីពីរបីក្បាល ជាក់ស្ដែងតោញីមិនសូវពូកែប្រមាញ់ទេគេឃើញថាពួកវាព្យាយាមចាប់សត្វច្រើនដងទើបបានមួយក្បាលធ្វើជាចំណីហើយចំណីនោះគឺត្រូវឲ្យតោឈ្មោលស៊ីមុនតោញីសល់ប៉ុន្មានទើបកូនតោស៊ីតាមក្រោម។ តោទាំងអស់ស្រលាញ់ការពារហ្វូងរបស់វាខ្លាំងណាស់ ទាំងញីទាំងឈ្មោលពួកវាមិនអនុញ្ញាតឲ្យតោផ្សេងមកចូលជាសមាជិកហ្វូងសោះឡើយដើម្បីការពារក្រុមពីតោមិនល្អ៕

ប្រែសម្រួល៖ វារី

ចុចអាន៖បុរសគគ្រិចជាងគេបំផុតលើពិភពលោក មិនងូតទឹកមកជាង ៦០ ឆ្នាំ