KPT+

ឆ្នាំកាន់តែទៅមុខ យើងមិនមែននៅក្មេងក្នុងរាងកាយមនុស្សធំឡើយ

បានផុស

៤ សប្តាហ៍ មុន

នៅ

ថ្ងៃចន្ទ ២៥ វិច្ឆិកា ២០២៤

ដោយ

កុមារគ្រប់គ្នាមានភាពរាក់ទាក់ មានស្នាមញឹមច្រើននិងមិនចេះគិត ព្រោះពួកគេមិនមានបទពិសោធន៍ជីវិតច្រើនទេ។ កាលពីមុនយើងក៏មិនខុសពីគេដែរ ពេលខ្លះពាក្យយើងនិយាយតែពាសដោយមិនបានឆ្លងកាត់ខួរក្បាលសិន។ យើងដូចគេ ទុកឲ្យអារម្មណ៍គ្រប់គ្រងយើង ធ្វើអ្វីក៏ដោយមិនគិតពីផលវិបាកទៅថ្ងៃខាងមុខ។

សូម្បីតែអត្តចរិតរឹងរូស ដឹងថាធ្វើទៅនោះខុស ប៉ុន្តែនៅតែរឹងទទឹងធ្វើ។ ដោយសារកាលនោះយើងនៅក្មេងពេក ហើយជីវិតយើងមានពណ៌បៃតងពេក យើងមិនទាន់ស្គាល់មេឃ ឬព្រះច័ន្ទនៅឡើយ ដែលប្រៀបដូចជាមេឃតូចដូចមាត់អណ្តូងនៅពីលើក្បាលយើង។ ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ យើងកាន់តែធំឡើង ភាពចាស់ទុំបានជំពប់ដួលក្នុងជីវិតយើងរាប់សិបដង ដែលមានតែក្រោកឡើង ហើយបន្តទៅមុខទៀតតែប៉ុណ្ណោះ។

បច្ចុប្បន្ននេះយើងគ្រប់គ្នាមិនមែនជាមនុស្សដដែល រស់នៅក្នុងសម័យដដែល និងមានស្នាមឆ្កូតប្រែទៅជារបួសធ្ងន់ធ្ងរនិងទុក្ខព្រួយទៀតទេ។ យើងអាចកំណត់បន្តិចម្ដងៗថាយើងជានរណា ជំនួសឲ្យការគិតថាយើងជានរណា ឬរស់នៅដូចយើងមិនដឹងថាខ្លួនឯងគឺជាជានរណាឲ្យពិតប្រាកដ។ យើងដឹងបន្តិចម្តងៗថា ជីវិតមិនមែនគ្រាន់តែជាសខ្មៅដូចកាលនៅក្មេងនោះទេ យើងដឹងថាមានពណ៌ប្រផេះនៅកណ្តាល យើងដឹងថា មានពណ៌ផ្សេងទៀតក្រៅពីស និងខ្មៅ។ ដូចពាក្យស្លោកខ្មែរបានទូន្មានថា «ឈើបៀមទឹកឆាប់ពុក មនុស្សបៀមទុក្ខឆាប់ស្លាប់»។

ការដឹងថាខ្លួនឯងជាអ្នកណា មកពីណា ធ្វើឲ្យយើងមិនសូវជ្រុលនិយម។ ការយល់ដឹង ក៏ជួយយើងកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ ឈប់យំ និងតស៊ូដូចជនរងគ្រោះទៀតដែរ។ ទន្ទឹមគ្នានោះដែរ យើងក៏អរគុណចំពោះបទពិសោធន៍ជាច្រើនដែលឆ្លងកាត់ក្នុងជីវិតរបស់យើងនាពេលកន្លងមក។ ប៉ុន្តែវាជាការពិតដែលថា ការរីកចម្រើនរបស់យើងពេលខ្លះ លឿនពេកសម្រាប់អ្នកនៅជុំវិញខ្លួនយើង។ មនុស្សជាច្រើនមិនដែលចាស់ទុំ នៅតែមិនចេះគិត ហើយនៅតែដូចជាកូនក្មេង ក្នុងខ្លួនរបស់មនុស្សពេញវ័យទៅវិញ។

ជួនកាលមនុស្សដែលមានចរិតក្មេងតែងនិយមការគិតដូចក្មេង នៅចងគំនុំ ចងកំហឹង មិនទាំងចេះគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ ហើយតាំងចិត្តឈ្នះចាញ់មិនព្រមក្លាយជាមនុស្សធំ។ រឿងខ្លះវាបានកន្លងទៅច្រើនឆ្នាំយើងក៏គួរបំភ្លេចវាចោល ហើយតាំងចិត្តមកខំអភិវឌ្ឈខ្លួន ទោះជាផែនដីនេះទូលាយដល់ថ្នាក់ដើរជួបមុខគ្នាក៏គួរញញឹមដាក់គ្នា ប្រសើរជាងពាក់មុខយក្ខដាក់គ្នាដែរ។

បើយើងធ្វើបាន នោះយើងនឹងក្លាយជាមនុស្សធំហើយ! ដោយសារយើងធំឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ រាល់សប្តាហ៍ ជារៀងរាល់ខែ និងរាល់ឆ្នាំ មិនមែនដោយអាហារ និងទឹកដូចកូនក្មេងនោះទេ។ ប៉ុន្តែដោយការយល់ដឹង ជាមួយនឹងការអត់ឱនទោស ក្នុងនាមជាមនុស្សពេញវ័យ។

ពេលយើងកាន់តែអាយុច្រើន យើងក៏ស្គាល់ច្រើនជាងមនុស្សអាក្រក់នៅទីនោះច្រើន ប៉ុន្តែគ្រប់ការស្គាល់មិនមែនធ្វើឲ្យយើងអាក្រក់ដូចគេ ឬត្រូវគេធ្វើអាក្រក់តាមគេឡើយ។ យើងកាន់តែប្រសើរឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសារតែយើងមានភាពចាស់ទុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ យើងប្រសើរជាងខ្លួនយើងកាលពីម្សិលមិញ សប្តាហ៍មុន ខែមុន ឆ្នាំមុន ដោយសារយើងដើរទៅមុខ មិនមែនចេះតែដើរទៅម្ខាងនោះទេ។