អតីតពលករសំណង់នៅថៃម្នាក់ ចាប់​យក​របរចិញ្ចឹមសត្វកណ្តុរដំបូងគេ

ក្នុងកិច្ចសម្ភាសជាមួយ កម្ពុជាថ្មី លោក មុយ រើន អាយុ៣៤ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិសួនស្លា ឃុំក្តុលតាហែន ស្រុកបវេល ខេត្ត​បាត់ដំបង បានឲ្យដឹងថា ដោយសាតែមានវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចក្នុងគ្រួសារ លោកក៏បានចាកចេញពីស្រុកំណើតទៅ​ទៅធ្វើកម្មករសំណង់នៅ​ប្រទេសថៃតាំងពីឆ្នាំ២០០៥ ក្នុងខេត្តឈុនបូរី ប្រទេសថៃ ដើម្បីសន្សំប្រាក់មកបង្កើតមុខរបរនៅក្នុង​ស្រុកកំណើតវិញ លុះដល់ឆ្នាំ២០១៩​លោកបានចាប់អារម្មណ៍កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមសត្វកណ្តុរប្រែងមួយកន្លែងនៅស្រុកថៃ ទើបលោកឆ្លៀតពីការងារធ្វើសំណង់ហើយ​ទៅសុំម្ចាស់​កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមសត្វកណ្តុរផ្តល់ចំណេះដឹងខ្លះៗអំពីរបៀបចិញ្ចឹម ហើយលោកក៏បានចែកទិញពូជបន្តិចបន្តួចពីម្ចាស់​កសិដ្ឋានរហូតលោកបាន​បង្កាត់ពូជបានដោយខ្លួនឯង ហើយលោកក៏បានផ្ញើពូជកណ្តាលប្រែងនេះ​មកឲ្យក្រុមគ្រួសារនៅក្នុងស្រុកចិញ្ចឹមបណ្តើរៗ ​រហូតដល់​ដើម​ឆ្នាំ២០២១​​ ទើបលោកត្រឡប់មកពីប្រទេសថៃដោយឈប់ធ្វើជាកម្មករមកចាប់មុខរបរដែលលោកពេញចិត្តនេះតែម្តង។

លោកបន្តថា ក្រោយពីលោកត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញបានប្រាក់ខ្លះដើម្បីមកសាងសង់កន្លែងចិញ្ចឹមមានអ្នកភូមិស្រុករួម និងគ្រួសារ​លោកផងបាននាំគ្នាសើចដោយនិយាយថា មុខរបរច្រើនណាស់មិនធ្វើទៅចិញ្ចឹមសត្វកណ្តុរទៅវិញ។ លោកថា ពេលឮពាក្យបែបនេះ​លោកគិតថា ជាពាក្យដើម្បីជំរុញចិត្តលោកកាន់តែខ្លាំងឡើងដើម្បីសម្រេចមុខរបរដែលជាក្តីសុបិន្តរបស់លោកតាំងពី​នៅប្រទេសថៃ ដែល​លោកបានព្យាយាមធ្វើការបណ្តើរសិក្សារៀនសូត្រពីរបៀបចិញ្ចឹមពីអ្នកជំនាញជាម្ចាស់កសិដ្ឋានបណ្តើរដើម្បីយកចំណេះនេះមកអនុវត្តនៅ ស្រុក​ខ្មែរឲ្យបានទូលំទូលាយដូចនៅស្រុកគេដែរដើម្បីជាផលប្រយោជន៍ដល់ប្រជាជនខ្មែរណាដែល​ចង់បង្កើតមុខរបរមួយនេះ​សម្រាប់​ផល​ប្រយោជន៍គ្រួសារ និងកាត់បន្ថយសំណាកស្រុក ។

លោកបន្តថា ក្រោយពីលោកបានត្រឡប់មកចាប់របរខាងលើនេះនៅស្រុកវិញ លោកក៏បានរៀនតាមyouTubeផងដែរ ដើម្បីឲ្យ​យល់ដឹងកាន់តែច្រើនលើមុខរបរមួយនេះទើបរហូតមកដល់ពេលនេះ លោកក៏ទទួលបានប្រាក់ចំណូលបានគួរសមដើម្បីផ្គង់ផ្គង់គ្រួប​សារ ខណៈបច្ចុប្បន្នមានអថិតជកម្ម៉ង់តាមបណ្តាខេត្ត និងក្នុងខេត្តជាបន្តបន្ទាប់ដោយលក់ក្នុងមួយគូរញីឈ្មោលមានដូចជាតម្លៃមួយគូរ ១៥ដុល្លារ. ២៥ដុល្លារ និង១គូរ ៣៥ដុល្លារ ក្នុងនោះសម្រាប់១គូរតម្លៃ១៥ដុល្លារ គឺប្រភេទកូនទើបបែកពីមេបានជាងមួយខែ។ ចំណែកតម្លៃពី ២៥ទៅ ៣៥ដុល្លារ គឺប្រភេទធំយកទៅបង្កាត់ពូជតែម្តង ដោយពូជឈ្មោលមានទម្ងន់ជាងមួយគី​ឡូក្រាមតិចតូច១,៣គ.ក រីឯពូជមេទម្ងន់ជិត១គី​ឡូ​ក្រាម៨-៩ខាំ ហើយបច្ចុប្បន្នលោកបានពង្រីកបានជាង១០០គូរ ស្មើនឹងជិត៥០០ក្បាល ៤៥០ក្បាល។

ពាក់ព័ន្ធនឹងមុខរបរខាងលើ លោក ឈឹម វិជ្ជរ៉ា ប្រធានមន្ទីរកសិកម្មខេត្ត បានប្រាប់ កម្ពុជាថី្ម ឲ្យដឹងថា «ខ្ញុំអត់ទាន់ដឹងដែរ អានឹង​ត្រូវក្រុម​ការងារចុះទៅពិនិត្យមើលសិនដោយយើងមិនដឹងសត្វកណ្តុរនឹងវាមិនដឹងឋិតក្នុងប្រភេទសត្វកណ្តុរនាំមកពីប្រទេសណាព្រោះ​កិច្ចការ​នឹងបាន​ប្រគល់អំណាចដល់ថ្នាក់ស្រុកហើយ ដើម្បីឲ្យខាងមន្ត្រីស្រុកចុះពិនិត្យគិតគូរមួយជំហ៊ានសិន»។

ផ្ទុយពីការលើកឡើងពីប្រធានមន្ទីរ លោក មុយ រើន បានបញ្ជាក់ថា ពេលដែលលោកបានត្រឡប់មកពីប្រទេសថៃវិញ លោកបានទៅជួប​មន្ត្រីកសិកម្មស្រុករួចរាល់ដែរហើយដើម្បីសុំឲ្យខាងជំនាញមកជួយពិនិត្យមើលនឹងផ្តល់យោបល់លើការចិញ្ចឹមប៉ុន្តែរហូតដល់ពេលនេះមិនមានមន្ត្រីជំនាញស្រុកមួយណាមកក្បែរឡើយ ខណះដែលលោកចង់ពង្រីកវិសាលភាពឲ្យទូលំទូលាយដូចនៅ​ប្រទេសថៃ និងវៀតណាម​ហើយ​មានមន្ត្រីជំនាញមកជួយពិនិត្យនឹងផ្តល់យោបល់ត្រឹមត្រូវដោយលោកមិនចង់ធ្វើអ្វីមួយដោយគ្មានការគាំទ្រនឹងលើកកម្ពស់ពីមន្ត្រីជំនាញនោះឡើយ។

លោកបន្តថា កាលពីលោកនៅរៀនរបៀបចិញ្ចឹមនៅស្រុកថៃ ខាងជំនាញចិញ្ចឹមរបស់ថៃមិនបានប្រាប់ពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំបង្កាជំងឺ​នោះទេ ព្រោះ​ពូជកណ្តុលនេះខាងថៃប្រាប់ថា មិនមានជំងឺអ្វីគួរឲ្យកត់សម្គាល់ដូចកណ្តុរប្រែងតាមស្រែនោះទេ តែគេគ្រាន់​តែពន្យល់ពីការឲ្យចំណី​និងថែទាំតាមបច្ចេកទេសតែប៉ុណ្ណោះប៉ុន្តែបើសិនជាវាខាំដៃលោកថាគេណែនាំឲ្យយើងទៅចាក់វ៉ាក់សាំងដូចវ៉ាក់សាំងឆ្កែឆ្គួតខាំដែរ លោកថា ខុសពីខ្មែរយើងមានរូបលោកនឹងអ្នកភូមិសុទ្ធតែធ្លាប់បានកណ្តុរ ប្រែងស្រែខាំរាប់មិនអស់ហើយមិនដែលបានចាក់ថ្នាំផង ខណះកាលណោះ​នាំគ្នាដើរដាក់ អង្គុប ដើម្បីយកមកធ្វើជាម្ហូបប្រចាំថៃ្ង៕

អត្ថបទ៖ សៅ សារិទ្ធ