អាចារ្យ​ធំនិយាយពីការ​ចាក់សាក់​​ ប្រវត្តិ​រាប់ពាន់ឆ្នាំ​ មាន​អត្ថន័យផ្សេងៗ​គ្នា

ការចាក់សាក់ គឺមានតាំងពីសម័យបុរាណកាល រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ប៉ុន្តែអាចផ្លាស់ប្តូរទៅតាមបរិបទនៃសង្គម ដោយសារ​ការសាក់បានក្លាយជាសិល្បៈមួយនៃការតុបតែងលំអរខ្លួនកាន់តែមានភាពទាក់ទាញរបស់យុវវ័យ មនុស្សគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈ មិនថាប្រុស ឬស្រី​ទេនោះទេ។ ការសាក់រូបអ្វីម្យ៉ាងនៅលើរាងកាយ មិនមែនអាក្រក់ឡើយ គេមានបង្កប់នៅអន្តន័យផ្សេងគ្នានៃរូប។ តែក្នុងនោះក៏មានមតិរិះគន់​មួយចំនួនថា ឲ្យតែអ្នកមានស្នាមសាក់សុទ្ធ​តែជាអ្នកលេង មិនល្អ ឬមានធ្វើអំពើអ្វីជាដើម។

អាចារ្យធំ បានឲ្យ«កម្ពុជាថ្មី» ដឹងតាមរយៈប្រព័ន្ធតេឡេក្រាមថា​ ចាស់ពីដើមបានសាក់ជាជំនឿអាគមបារមី ជាប់លាប់​របស់​​មនុស្សខ្មែរតាំងពីសម័យបុរាណ សម័យមហានគររហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នភាព ទោះបីនាសម័យមុនមានកើតសង្គ្រាម​​ណាមួយក៏ដោយ ប៉ុន្តែនៅសម័យនេះមិនអាចបាត់បង់ការសាក់នេះះបានដែរ ព្រោះវាបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយមនុស្សខ្មែរគ្រប់ជំនាន់មកហើយ។ 

«សាក់ទី១មានជំនឿថា នឹងញាំង​ខ្លួនឯងឲ្យក្លាយជាវិសេសជនណាមួយ មានយ័ន្តដើម្បីការពារឃុំគ្រងវាជាផ្លូវចិត្តមួយ។ ទី២ អបីយជំនឿដែលតពីដូនតាមកនោះ សាក់ដើម្បីបានគង់វង្សស្ថិតស្ថេរ ក្នុងនាមជាមរតកវប្បធម៏ខ្មែរកុំឲ្យបាត់ដានទៅ ថែររក្សាឲ្យគង់ និងបង្ហាញទៅឲ្យមហាជនទូទៅឬក៏ជាតិសាស្រ្តដទៃ តាមរយះពណ៌​សម្បុរ អត្ថសញ្ញាណតាមរយៈការសាក់លើខ្លួន បួកជាមួយយ័ន្តបុរាណនោះ»។ លោកអាចារ្យធំ បានបន្ថែមបែបនេះ។

ពាក់ព័ន្ធការសាក់យ័ន្តបានដិតដាមជាមួយផ្នត់គំនិតខ្មែររាប់​ពាន់​ឆ្នាំមកហើយ។ យ័ន្តទាំងអស់ត្រូវបានឧប្បត្តិក​ដោយ​អាគមគាថា បាលីដែលអ្នកប្រាជ្ញជំនាន់ចាស់លោកបានចងក្រងនៅក្នុងបរិបទនៃសម័យកាលនីមួយៗ។ យ័ន្តខ្លះប្រើសម្រាប់មេត្តា​មហានិយម យ័ន្តស្នេហ៏ យ័ន្តខ្លះសម្រាប់ការពារខ្លួន បញ្ជៀសអំពីអាវុធផ្សេងៗពីសត្រូវ ព្រូញ ស្នា ធ្នូ។ យ័ន្តខ្លះទៀតជាយ័ន្តស្បែកគង់ដែលគេគិតថាកាប់មិនមុត តាម​អត្ថន័យផ្សេងគ្នាទៅតាមប្រភេទ។

អាចារ្យធំ បានលើកឡើងទៀតថា បច្ចុប្បន្ន​យុវវ័យមួយចំនួនសាក់យ័ន្តគិតថាជាសិល្បៈ។ យ័ន្ត ៥ ជួរដែលថៃគេកាត់មកហៅថាយ័ន្តហាថែវ យ័ន្តមហាកម្រើក យ័ន្តប្រាំទិស មានន័យដូចម្តេច ពួកគេមិនបានដឹង តែចាក់ដោយសារមើលឃើញតារាហូលីហ្វូត អេន ជេលីណា សាក់យ័ន្ត ៥ ជួរស្អាត នោះមានទំនោរ ជោរតាមគ្នា តែមិនបានដឹងពីអត្ថន័យនៃរូបយ័ន្តនីមួយៗ។

បន្ថែមពីនេះ ចំពោះផ្នត់គំនិតមហាជនមួយចំនួនតូចដែលបានគិតថា មនុស្សមានសាក់សុទ្ធ​តែអ្នកលេង មនុស្សមិនល្អនោះ អាចារ្យធំបាននិយាយថា« គាត់បាននិយាយមកជាង ១០ ឆ្នាំហើយពីបញ្ហាមួយនេះ ខ្ញុំថាជាផ្នត់គំនិតអវិជ្ជមាន និងអាចមេរោគមួយដែលជ្រៀតជ្រែកចូលក្នុងសង្គមខ្មែរមួយធ្វើឲ្យយើងកើតមានគំនិតស្អប់ខ្ពើមនៅមរតនៅបុព្វការីជន វាយតម្លៃមនុស្សតែសំបកក្រៅ ដោយមើលតែសំបកសៀវភៅរហែកវាយតម្លៃដល់ខ្លឹមសារនៅក្នុងសៀវភៅ ដូច្នេះយើងមិនអាចទាយមនុស្សត្រឹមសំបកក្រៅថាល្អឬអាក្រក់នោះទេ»។ ទន្ទឹមនេះ អាចារ្យធំ បានគូសបញ្ជាក់ថា មិនមែនត្រឹមតែយ័ន្តទេ រហូតមាននៅពាក្យខ្លះៗ «កុំរៀនចាប៉ី ប្រយ័ត្ន​ខ្វាក់ភ្នែក គួរទៅរៀនហ្គីតា កុំផ្លុំខ្លុយប្រយ័ត្ន​សុំទាន ទៅផ្លុំសាក់សូហ្វូនបានកាលីប ទៅចុចតាខេអាហ្នឹងក្រ​ ទៅចុចអ័កបានកាលីបមានទីផ្សារ»។

អាចារ្យធំ លើកឡើងទៀតថា បើទោះបីអ្នកណាមានគំនិតល្អ ឬមិនល្អ វិជ្ជមានឬអវិជ្ជមានទាក់ទងទៅនឹងសិល្បៈនៃការសាក់រូប ជាសិទ្ធិ​របស់បុគ្គល។ តែសូមឲ្យមានការថ្លឹងថ្លែងបែងចែកឲ្យបានច្បាស់លាស់អំពីរឿងរួមជាចេនារបស់បុគ្គល​ណា​ម្នាក់ ដែលចង់ដែលរក្សាអភិរក្ខនៅយ័ន្ត និងចេនាមួយណាផ្សេងទៀត។

បច្ចុប្បន្ននេះ សិល្បៈនៃការសាក់រូបបានក្លាយជាការពេញនិយមខ្លាំង សម្រាប់មនុស្សទូទៅនៅលើពិភពលោក។ ការ​សាក់រូប​នៅលើផ្នែកផ្សេងៗនៃរាងកាយ ការសាក់រូបមានគ្រប់ម៉ូត គ្រប់ប្រភេទទៅតាមតែការកម្មងចង់បានរបស់យុវវ័យ។

អាចារ្យធំបាន​បញ្ជាក់ថា ជំនាញ​សាក់នេះ​អាច​ត្រូវ​បាន​រៀន​ពី​ជំនាន់​មួយ​ទៅ​ជំនាន់​មួយ​​តាមរយៈ​ព្រះសង្ឃ​ ឬ​គ្រូ​មន្តអាគម​ហើយ​ភាព​ស្អាត​អាស្រ័យ​លើ​ការ​រចនា​នៃ​អ្នក​ចាក់សាក់​។ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ចាក់សាក់​ខ្លះ​មិន​ចេះ​សូត្រ​ប្រោះ​ព្រំ​មន្តអាគម​ទេ។

ការ​ចាក់​សាក់​យ័ន្ត​ត្រូវ​​បានគេ​ជឿ​ថា​នឹង​ការពារ​បាន​តាំងពី​គ្រាប់​កាំភ្លើង​រហូត​ដល់​ខ្មោច​ព្រាយ​បិសាច​ ការសាក់ដោយការប្រសិទ្ធិ ឬបញ្ចុះមន្តអាគមក្នុងការការពារខ្លួនពីអំពើរអាប ធ្មបផ្សេងៗ ​​អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​ប្រភេទ​យ័ន្តនីមួយៗ។

អាចារ្យធំបាន​លើកទឹកចិត្តដល់មនុស្សខ្មែរថា «បើ​ចង់សាក់អ្វីក៏សាក់ទៅព្រោះជាសិល្បៈ ប៉ុន្តែសុំសាក់ឲ្យចំណេញសាក់ឲ្យ​មើលមកឃើញថាវាយកជាការបាន ដោយមិនត្រូវសាក់រូប កាំភ្លើង រូបកំបិត ពូថៅ ពាក្យពេចន៍​ណាដែលឆ្គាំឆ្គង ប្តូរមកសាក់​ជារូបយ័ន្តបុរាណ ឲ្យចំជាយ័ន្តបុរាណ សាក់ជារូបអប្សរា ល្ខោនខោល អង្គវត្ត ប្រាសាទបាយ័ន្ត ព្រោះកូណាអង្គជ័យវរ្ម័នទី៧ រូបផែនទីខ្មែរ អក្ខរក្រមនៃភាសារខ្មែរ  កុំឲ្យគេមើលមកសាក់ដែរតែប្រលាក់ជារឿងគ្មានប្រយោជន៍»៕