​កាកសំណល់បន្លែស្ពៃតាមទីផ្សារក្នុងក្រុងបាត់ដំបង មានមន្ត្រីយោធាម្នាក់ប្រមូលធ្វើ​ចំណី​សត្វ

ភាគរយតិចណាស់សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋដែលបានប្រកបរបរកសិកម្មចិញ្ចឹមសត្វដូចជា មាន់ ទា ជ្រូក និងសត្វក្ងាន បានប្រើប្រាស់ចំណីតាមបែបធម្មជាតិសុទ្ធសាធ ជាមធ្យាបាយដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយថវិកាទៅលើចំណីដែលបានកែច្នៃផលិតហើយនាំចូលយកមកលក់លើ​ទីផ្សារ។

ម្ចាស់កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមមាន់នៅស្រុកបាណន់សុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះបានប្រាប់កម្ពុជាថ្មីថា ហេតុដែលគាត់ចិញ្ចឹមមាន់ផ្តល់ដោយចំណីកែច្នៃពីប្រទេសថៃ ដោយសាតែចង់ឲ្យសត្វមាន់ឆាប់ធំធាត់ក្នុងរយះខ្លីទៅតាមការកំណត់​ដែល​ក្រុមហ៊ុនផ្តល់ចំណីទទួលទិញយកវិញដល់ទីតាំងមិនពិបាករកទីផ្សារ ដែល​បាន​ចំណេញខ្លះៗក្រោយពីទូទាត់​ជាមួយថ្លៃចំណី។

មន្ត្រីនៃមន្ទីរកសិកម្ម​បាន​បញ្ជាក់ថា ការចិញ្ចឹមដោយផ្តល់ចំណីកែច្នៃមិនមែនជាការល្អសម្រាប់សុខភាពអ្នកបរិភោគនោះទេ ។

ការ​ចិញ្ចឹម​សត្វ​ដែលប្រើ​ចំណី​កែច្នៃ​រសជាតិ​មិន​ដូច​សត្វ​ដែល​ចំណីតាមបែបធម្មជាតិ ប៉ុន្តែគេសង្កេតឃើញបងប្អូនកសិករដែលចិញ្ចឹមឲ្យចំណីតាមបែបធម្មជាតិមានការហត់នឿយបន្តិច តែរសជាតិសត្វចិញ្ចឹមល្អគួរឲ្យចង់បរិភោគ ហើយអ្នកបរិភោគ​ក៏​ដឹងច្បាស់តើមាន់ឬទាណាដែលចិញ្ចឹមដោយចំណីធម្មជាតិ គឺតាមរយះរសជាតិតែម្តងបើទោះបីយកពូជមាន់ស្រែទៅបំប៉នចំណីក៏​ដោយ​។

ស្របតាមការលើកឡើងពីមន្ត្រីជំនាញខាងលើ មន្ត្រីយោធាម្នាក់សំណូមពរដល់”កម្ពុជាថ្មី” ក្នុងបទសម្ភាសសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះបាននិយាយបណ្តើរផ្តល់ចំណីសត្វបណ្តើរថា ជិត ១ ឆ្នាំនេះលោកបានប្រកប​មុខរបរចិញ្ចឹមសត្វគ្រាន់បានផ្សែផ្សំថវិកា​បន្ថែម​ក្រៅពីប្រាក់ខែរបស់លោក ដើម្បីបង្កលក្ខណះគ្រួសារឲ្យបានប្រសើរទាំងអាហារប្រចាំថ្ងៃទាំងផ្គត់ផ្គង់កូនរៀន។

ការចិញ្ចឹមសត្វនេះគឺលោកជាអ្នកថែទាំ និងឲ្យចំណីរាល់ថ្ងៃមិនពឹងលើភរិយាទាំងស្រុងនោះទេ ប៉ុន្តែ​ពេលខ្លះក៏​គាត់​ជួយ​ខ្លះ​ដែរ។ លោកអះអាង​ថា ការចិញ្ចឹមសត្វមិនមែនជាការងាយស្រួលនោះទេ ត្រូវការថែទាំនិងធ្វើចំណីតាមបែបធម្មជាតិលោកមិនឲ្យចំណីបែបកែច្នៃលក់លើទីផ្សារនោះទេ ខណះដំបូងលោកបានទិញចំណីលើទីផ្សារផ្តល់ឲ្យពួកវា ប៉ុន្តែ​លោកមិនអាច មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់និងទិញចំណីលើទីផ្សារបន្តទៀត ទើបលោកសាកល្បងឲ្យចំណីតាមបែបធម្មជាតិវិញហើយចំណាយ​លុយទិញតែកន្ទក់ប៉ុណ្ណោះ តែក៏​មានការលំបាកហត់នឿយបន្តិចតែវានឹងហុចផលឲ្យវិញនៅពេលក្រោយ ។

មន្ត្រីយោធាវ័យ ៥៥ ឆ្នាំរូបនេះបានរៀបរាប់បន្តថា សត្វដែលលោកបានចិញ្ចឹមមានដូចជា មាន់,ទាកាប៉ាពូជធំ,ទាកាបធម្មតា និងសត្វក្ងាន ហើយសត្វដែលត្រូវការចំណីច្រើនគឺសត្វ ក្ងាន និងសត្វទា។

លោកបន្តថា “ខ្ញុំសព្វថ្ងៃក្រៅពីម៉ោងការងារ ឡានកញ្ចាស់ខ្ញុំចូលផ្សាររាល់ថ្ងៃដើម្បីដើរប្រមូលកាកសំណល់បន្លែដែលបងប្អូនអាជីវករដាក់គរចោលក្នុងផ្សារ ដើម្បីដឹកមកធ្វើជាចំំណីសត្វ។ ភាគច្រើនគឺកាកសំណល់ដូចជា ស្ពៃក្តោប ស្ពៃខាត់ណា ស្ពៃជើងទាជាដើម ដែលវាខូចពិបាកក្នុងការលក់ដូរ ហើយខ្ញុំសុំឲ្យបងប្អូនអាជីវករប្រមូលទុកឲ្យខ្ញុំ ជាជាងការប្រមូល​បោះ​ចោល”។

លោកបន្តឲ្យដឹងរបៀបផលិតចំណីបែបធម្មជាតិខាងលើថា ការធ្វើចំណីគឺកាកស្ពៃយកមកហាន់តូចៗយកមកដាក់ស្ងោរជាមួយអង្ករ ១ កំប៉ុងបន្ទាប់មកយកកន្ទក់ ១ កំប៉ុងទៀតដាក់លាយជាមួយ​ក្នុងនោះក៏មានដាក់អំបិលនិងស្ករផង ដើម្បីបង្កើនរសជាតិពេលអង្កររីកលើកចេញពីចង្ក្រានទុកឲ្យត្រជាក់ជាការស្រេច។ ចំណីបែបនេះធ្វើឲ្យសត្វឆាប់ធំមានសុខភាពល្អ ហើយរសជាតិក៏ឆ្ងាញ់ដែរព្រោះពេលខ្លះក្រុមគ្រួសារខ្ញុំក៏បានធ្វើម្ហូបទើបដឹងថារសជាតិវាឆ្ងាញ់មិនចាញ់សត្វស្លាបព្រៃនោះទេ។

លោកបន្តថា “ការលំបាកវាអស់និយាយហើយតែយូរទៅវាសមហើយ ណាមួយជាប្រយោជន៍ដោយសុចរិត​របស់យើង​ផង។ ធ្វើៗទៅទាន់នៅមានកម្លាំង ណាមួយយើងបានចូលរួមសំអាតបរិស្ថានរបស់ផ្សារផង ដោយយើងមិនទុកឲ្យសំណល់​​​បន្លែរលួយចោល បង្កក្លិន​អាក្រក់ក្នុងផ្សារនោះទេ។ យកច្នៃឲ្យក្លាយជាផលប្រយោជន៍ដែលអ្នកចិញ្ចឹមសត្វដូចគ្នាផ្សេងទៀតគេមិនធ្វើបែបនេះដូចខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏មិនគិតថាខ្មាស់គេដែរ”។

មកដល់ពេលនេះសត្វដែលលោក​ចិញ្ចឹមស្ទុះធំលឿនជិតបានលក់ហើយ បើសត្វ ក្ងាន ១ ក្បាលយ៉ាង​ហោច​ ៣៥ ដុល្លារ ខណះរហូតដល់ពេលនេះលោក​មានជាង ៣០ ក្បាល។ ពង​ក៏លក់​បាន​ថ្លៃ​ដែរយ៉ាងតិច ១ គ្រាប់ចន្លោះពី ៧-៨ ពាន់រៀល។

ត្រង់សំណួរកម្ពុជាថ្មីសួរថា តើលោកបន្តចិញ្ចឹមទៀតឬបញ្ឈប់ពេលដែលលោកលក់អស់ ខណះការចិញ្ចឹមនេះជាលើកដំបូងរបស់លោកផង និងតាមការរៀបរាប់របស់លោកហាក់ដូចជាកំសត់ជាមួយការហត់នឿយបែបនេះ? លោកឆ្លើយថា “អត់បោះបង់ទេត្រូវបន្តការចិញ្ចឹម ព្រោះនេះជារបរសុចរិត​របស់យើងម្នាក់ៗ។ ក្រៅពីសំអាងលើប្រាក់ខែ ខ្ញុំអត់មានអីធ្វើទេចឹង សុខចិត្តហត់នឿយបន្តិច ដូចជាការហាត់ប្រាណចឹងដែរ បើទោះបីចំណាយពេលយូរខែក្នុងការចិញ្ចឹម តែក៏បាន​ហុចផលប្រយោជន៍មកយើងវិញដដែលហ្នឹង​”។

លោក ហេង សិទ្ធ ប្រធានការិយាល័យនៃមន្ទីរកសិកម្មបានផ្តល់មតិថា ជាការល្អប្រសើរសម្រាប់អ្នកចិញ្ចឹមសត្វលើដីភូមិដែលត្រូវប្រើប្រាស់កាកសំណល់ស្ពៃគ្រប់ប្រភេទយកទៅលាយធ្វើជាចំណីបែបធម្មជាតិ លោកលើកទឹកចិត្តបន្តការចិញ្ចឹមក្នុងការផ្តល់ចំណីបែបនេះធ្វើឲ្យសាច់ឈាមសត្វចិញ្ចឹមពោរពេញទៅដោយសារជាតិពីធម្មជាតិ១រយភាគរយ។

លោកបញ្ជាក់ថា មានភាគរយតិចណាស់សម្រាប់បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋក្នុងខេត្តដែលបានចិញ្ចឹមសត្វ ក្ងាន ព្រោះពួកវាតម្រូវការចំណីច្រើន តែកសិករខ្លះគាត់ចិញ្ចឹមដើម្បីលក់ពង ព្រោះមានតម្លៃខ្ពស់ក្នុង ១ គ្រាប់លក់បានចន្លោះពី ២-៣ ដុលា្លរ ឬចន្លោះពី ៨ ពាន់ដល់១មុឺនរៀល។ ចំណែកសាច់​ក៏មិនថោកដែរចន្លោះពី ២៥-៣៥ ដុល្លារ តាមប្រភេទពូជតូចឬធំ ហើយ​រយះពេលនៃការចិញ្ចឹមសត្វក្ងាន មិនខុសពីគ្នាប៉ុន្មានពីការចិញ្ចឹមមាន់ឬទាស្រែនោះទេ គឺមានរយះពេលពី ៦-៩ ខែ ទើបបានលក់លើទីផ្សារ។

លោកផ្តាំថាបើសិនកសិករ​ចិញ្ចឹម​សត្វ​​ប្រឈមជម្ងឺសត្វបក្សី លោកនឹងឲ្យមន្ត្រីជំនាញជួយណែនាំរបៀប​ការពារ​និង​ទប់ស្កាត់​តាមតម្រូវការ។

អត្ថបទ៖ សៅ សារិទ្ធ