​​​​​​ឆ្លង​ដែន​​ធ្វើ​កម្មករ​តាំង​ពី​អាយុ ១៦​ ឆ្នាំ ​បុរសម្នាក់​តស៊ូ​​មិន​ចុះចាញ់ រហូត​ក្លាយជា​កសិករ​គំរូ​ប្រចាំ​ស្រុក​ជាប់ព្រំដែន​ថៃ

តើដំណើរជីវិតក្នុងគ្រួសារ​របស់អតីតពលករចំណាកស្រុកជាង ១០ ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្នប្រែក្លាយជាយ៉ាងណាក្នុងការតស៊ូក្នុងឆាកជីវិត​ដើម្បីពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ ខណះផលដំណាំប្រឈម​ការខាតបង់ជាបន្តបន្ទាប់​ តែ​មិន​ចុះចាញ់​រហូត​ហ៊ាន​សម្រេចខ្ចីលុយធនាគាររាប់ម៉ឺនដុល្លារ​ដើម្បីពង្រីកមុខរបរបន្ថែមលើផលដំណាំចាស់ដែលត្រូវបានខាតបង់នាគ្រាដំបូង។

“គិតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំមិននឹកស្មានដល់ថា ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានឈានដល់កម្រិតនេះសោះ ក្នុងការតស៊ូអត់ធ្មត់ប្រឹងប្រែង បោះជំហានទៅមុខជាមួយមុខរបរកសិកម្ម ក្រោយពីខ្ញុំបានធ្វើជាចំណាកស្រុកតាំងពីអាយុ ១៦ ឆ្នាំទៅធ្វើកម្មករនៅប្រទេសគេ បើគិតទៅជាង ១០ ឆ្នាំទម្រាំបានមកដល់ពេលនេះ ហើយកាលណោះក្រុមគ្រួសារឪពុកម្តាយខ្ញុំជួបបញ្ហា ក្នុងគ្រួសារច្រើនផង ទើបខ្ញុំបង្ខំចិត្តឈប់រៀនហើយទៅតាមគេតែម្តង”។ នេះជាសម្តីរបស់កសិករម្នាក់ដែលបានលើកឡើងប្រាប់ដល់កម្ពុជាថ្មី នៅថ្ងៃទី១៩ ខែកញ្ញា នេះ។

លោក ខ្លូត រិនដា អាយុ ៤៣ ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត ក្នុងឃុំព្រៃខ្ពស់ ស្រុកបវេល ខេត្តបាត់ដំបង បច្ចុប្បន្នជាកសិករ រស់នៅ ភូមិចំការស្រូវ ឃុំបារាំងធ្លាក់ ស្រុកភ្នំព្រឹក ខេត្តបាត់ដំបង។

ទឹកដីស្រុកភ្នំព្រឹកគឺជាគោលដៅដែលបុរសរូបនេះ​​ស្រឡាញ់ និងចាប់យកប្រកបរបរកសិកម្ម រហូតដល់បច្ចុប្បន្នលោក​បានក្លាយជាកសិករម្នាក់​លេចធ្លោ​មួយ​ផ្នែកកសិកម្មចម្រុះនៅក្នុងស្រុកជាប់ព្រំដែនកម្ពុជាថៃ​មួយនេះ។

លោក ខ្លូត រិនដា បាន​រៀបរាប់ថា “ខ្ញុំទៅថៃតាំងពីអាយុ ១៦ ឆ្នាំ កាលនោះឆ្នាំ ១៩៩៦ ធ្វើកម្មករសំណង់ ៤ ឆ្នាំ ដល់ឆ្នាំ ២០០០។ ខ្ញុំបានទៅចុះទូកនេសាទថៃទៅរកត្រីនៅប្រទេសឥណ្តូនេស៊ី ៤ ឆ្នាំ ជាកម្មករគេ ០១ ឆ្នាំទើបចេះកាងារ ហើយថៅកែឲ្យធ្វើជាមេការ និងជាអ្នកបើកបរទូក ០៣ ឆ្នាំ រួចមកឈប់ចុះទូក មុនកាលរលកយក្សតែ ០១ ខែ ក៏មកធ្វើរមេកាសំណង់និងម៉ៅការនៅថៃវិញបាន ០៣ ឆ្នាំ ហើយក៏បានឡើងចុះមកលេង​បងប្អូននៅស្រុកភ្នំព្រឹក ហើយក៏បានចាប់ចិត្តស្នេហាទៅលើនារីដ៏ស្រស់សោភាម្នាក់មានឈ្មោះ ម៉ៅ សំណាង មានទីលំនៅក្នុងភូមិឃុំខាងលើ តាំងពីឆ្នាំ២០០៤ ដល់ឆ្នាំ២០០៧ ក៏បានភ្ជាប់ពាក្យ ហើយរៀបការក្នុងឆ្នាំ២០០៧ ក្នុងវ័យ១៧ឆ្នាំ ហើយខ្ញុំមានវ័យ២៧ឆ្នាំ តែបច្ចុប្បន្ន ប្រពន្ធខ្ញុំមានអាយុ ៣៣ ឆ្នាំ ហើយមានកូន ០៣ នាក់ ប្រុស ១ ស្រី២ តែពួក គេ២នាក់បានចាកចេញទៅវិញទាំងមិនទាន់ដឹងក្តី ហើយបច្ចុប្បន្ននៅតែស្រីម្នាក់ឈ្មោះ ដុស សាវឌី អាយុ ១៤ ឆ្នាំ កំពុងរៀនថ្នាក់ទី ៩”។

លោកបន្តថា ក្រោយពីលោកបានរៀបការ ក៏បានទៅ​រស់នៅ​ជាមួយឪពុកម្តាយ ដើម្បីជួយដល់ការងារពួកគាត់ ១ ឆ្នាំ។ចំណែកលោកក៏ឈប់ទៅធ្វើចំណាកស្រុកដែរ សល់លុយកាក់ទាំងប៉ុន្មានបានទិញដីសម្រាប់ធ្វើកសិកម្មជាបន្តបន្ទាប់រួម​ដីម្តាយក្មេកបានចែកឲ្យ ០៨ ហិកតាផង និងទិញលុយផ្ទាល់ខ្លួនបាន ០៤ ហិកតាកន្លះផង។

មូលហេតុដែលលោកស្រឡាញ់ខាងកសិកម្ម ដោយសារ​លោបានទៅរៀនកសិកម្មនៅ (ខេត្តចាន់បុរីប្រទេសថៃ) រយះពេល ០៣ ឆ្នាំ ហើយ​បានស្គាល់គ្រូជំនាញកសិកម្មថៃកាលពីលោកនៅធ្វើចំណាកស្រុក ដោយក្នុងនោះលោកទៅរៀនបណ្តើរក៏មកអនុវត្តជាបណ្តើរៗដោយជំហាន​ដំបូងលោកដាំមៀនប៉ៃលិន ២០០០ ដើម និងស្វាយកែវរមៀត​ ៣០០០ ដើម ក្រោយមកជួបបញ្ហាទីផ្សារក៏បានកាប់ដើមស្វាយចោលអស់ ២០០០ ដើមនៅសល់ត្រឹម ១០០០ ដើម ក្នុងនោះមៀនប៉ៃលិន​ក៏បានកាប់ចោល ៥០០ នៅ ១៥០០ ដើមផង។

លោកបន្តថា ដោយសារតែប្រឈមការខាតបង់នៅជំហានដំបូង លោកក៏សម្រេចខ្ចីលុយធនាគារអភិវឌ្ឍន៍ជនបទនិងកសិ កម្មចំនួន ៧៨ ០០០ ដុល្លារ ដើម្បីពង្រីកមុខរបរថ្មីជាបន្តបន្ទាប់ ក្នុងនោះលោកទិញគោមេពូជ (ប្រាម៉ាន) ខ្លះ និងពូជគោសាច់ខ្លះ (មេពូជគោខ្មែរ) ក៏នៅតែខាតម្តងទៀត ដោយសារកាលណោះគោសាច់អត់ទីផ្សារ ដោយមានការនាំសាច់គោពីប្រទេសថៃច្រើន លោកក៏លក់ទាំងខាតឈប់ចិញ្ចឹមគោសាច់បន្តទៀត លោកទុកតែគោពូជប៉ុណ្ណោះ។

ក្រោយពីការតស៊ូអស់ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមក លទ្ធផលដែលលោកទទួលបានមិននឹកស្មានដល់​រហូតមកដល់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ លោកមានដីគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ដាំដំណាំឧស្សាហកម្មក្នុងនោះមាន÷ ពោតក្រហម ៣០ ហិកតា,ដំឡូងមី ដាំ ២០ ហិកតា,សណ្តែកសៀងដាំ ១០ ហិកតា,មៀនប៉ៃលិន ០៧ ហិកតា,ស្វាយ ០៤ ហិកតា,ស្រូវ ០៧ ហិកតា។ ក្រៅពីនេះក៏មានគោពូជចំនួន ៦០ ក្បាល,ជ្រូក៧០ក្បាល, ត្រាក់ទ័រមាន០១គ្រឿង, គោយន្តមាន០១គ្រឿងរួម និងមាន់ទារាប់សិបក្បាល​ទៀតផងដែរ។ ផលក៏ជិតប្រមូលក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះហើយ ស្របពេលផលឆ្នាំនេះបានផ្តល់បានយ៉ាងប្រសើរ​ហើយទីផ្សារក៏ប្រសើរ ហើយក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនក៏បានត្រៀមទទួលទិញពីលោករួចរាល់ដែររងចាំតែប្រមូល​ផល​ក្នុងពេលឆាប់ៗប៉ុណ្ណោះ។

ជាចុងក្រោយ លោកសំណូមពរដល់មន្ត្រីកសិកម្មស្រុកមេត្តាជួយដល់កសិករផង ទៅលើការផ្តល់​បច្ចេកទេសនិងការថែទាំ ការពារពីសត្វល្អិតបំផ្លាញ ខណះដែលលោក​មើលឃើញ​ពីការ​ខ្វះការ​​យកចិត្តទុកដាក់​​ពី​មន្រ្តី​ជំនាញក្នុងការ​ជួយ​ដល់​កសិករ​។​ លោកស្នើដល់រដ្ឋមន្ត្រីកសិកម្មចុះពិនិត្យជាក់ស្តែង ដើម្បីក្តាប់​ព័ត៌មានបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ​​ដើម្បីដឹង​ពីស្ថានភាព​ពិតប្រាកដ​នៃ​ការ​ធ្វើកសិកម្ម​របស់​កសិករ​​ជួបការ​លំបាក​យ៉ាងណា៕

អត្ថបទ៖ សៅ សារិទ្ធ