ព័ត៌មានជាតិ

ពលរដ្ឋរស់នៅរមណីយដ្ឋានអង្គរក្រោយឆ្នាំ ២០០៤ គឺខុសច្បាប់ ត្រូវផ្លាស់ទៅតំបន់អភិវឌ្ឍន៍ថ្មី

បានផុស

៩ ខែ មុន

នៅ

ថ្ងៃសុក្រ ៥ មេសា ២០២៤

ដោយ

ថ្លែងនៅក្នុងសន្និសីទនាព្រឹកមិញនេះនៅទីស្តីការក្រសួងព័ត៌មាន មន្រ្តីរដ្ឋាភិបាលបានគូសបញ្ជាក់ថា ពលរដ្ឋដែលមកតាំងលំនៅក្នុងតំបន់រមណីយដ្ឋានអង្គរក្រោយឆ្នាំ ២០០៤ គឺខុសច្បាប់ ហើយចាំបាច់ត្រូវតែផ្លាស់ទៅរស់នៅក្នុងតំបន់អភិវឌ្ឍថ្មីដែលរដ្ឋាភិបាលបានរៀបចំទុក។

សូមចុច Subscribe Channel Telegram កម្ពុជាថ្មី ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានថ្មីៗទាន់ចិត្ត

លោក រ៉ាអ៊ូល ម៉ាក ជេនា ទីប្រឹក្សារាជរដ្ឋាភិបាលនិងជាអ្នកស្រាវជ្រាវប្រវត្តិសាស្រ្តមួយរូបបានបញ្ជាក់នៅក្នុងសន្និសីទថា កាលពីឆ្នាំ ២០០៤ មានការចុះអង្កេតកំណត់អត្តសញ្ញាណពលរដ្ឋដែលរស់នៅតំបន់អង្គរ។ ការចុះកំណត់អត្តសញ្ញាណដើម្បីដឹងពីតួលេខជាក់ស្តែងពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់អង្គរ ដើម្បីចុះបញ្ជីទទួលស្គាល់ពីអាជ្ញាធរ។

ក្រោយកំណត់អត្តសញ្ញាណជាមួយតួលេខជាក់លាក់ រដ្ឋាភិបាលបានចេញសេចក្ដីសម្រេច ចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៤ ពលរដ្ឋចំណូលថ្មីដែលមកតាំងទីលំនៅបង្កើតជាគ្រួសារ នឹងមិនត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាប្រជាជនដើមស្របច្បាប់នោះទេ។ អីចឹងមានន័យថា អ្នកដែលមករស់នៅតំបន់អង្គរចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៤ គឺខុសច្បាប់មិនអាចស្នាក់និងរស់នៅបាននោះទេ។

ដោយឡែកប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅយូរលង់មុនឆ្នាំ ២០០៤ ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យរក្សាទីលំនៅដដែលដោយមិនតម្រូវឱ្យមានការចាកចេញឡើយ។

លោកបន្តថា តំបន់រមណីយដ្ឋានអង្គរគ្របដណ្តប់លើចំនួន ១១២ ភូមិ ហើយតាមទិន្នន័យជំរឿននៅឆ្នាំ ២០២២ ពលរដ្ឋដែលមកតាំងលំនៅដោយខុសច្បាប់ចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៤ មានជាង ៦ ម៉ឺន ៧ ពាន់គ្រួសារ។

លោកបន្តទៀតថា រដ្ឋាភិបាលបានដាក់ចេញគោលការណ៍ផ្លាស់ទីលំនៅរបស់ពលរដ្ឋរស់នៅខុសច្បាប់ទៅតំបន់អភិវឌ្ឍថ្មី ដើម្បីការពារតម្លៃនៃតំបន់រមណីយដ្ឋានអង្គរ ដែលត្រូវបានចុះបញ្ជីជាសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌពិភពលោករបស់អង្គការយូណេស្កូ។

បើតាមមន្រ្តីទីប្រឹក្សារដ្ឋាភិបាល ការផ្លាស់មកតំបន់អភិវឌ្ឍថ្មីជាជម្រើសដ៏ប្រសើរ ដែលពលរដ្ឋមានកម្មសិទ្ធិពេញលេញលើការគ្រប់គ្រងដីធ្លី ខណៈដែលរដ្ឋាភិបាលកំពុងរៀបចំអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនានាដើម្បីគាំទ្រដល់ពលរដ្ឋផ្លាស់ទីលំនៅមករស់នៅ។

ទាក់ទងកិច្ចការពារដល់រមណីយដ្ឋានអង្គរ លោក រ៉ាអ៊ូល ម៉ាក ជេនា ក៏បានលើកពីការព្រមានរបស់អង្គការយូណេស្កូ ដែលបានក្រើនរំលឹកដល់អាជ្ញាធរកម្ពុជា ត្រូវតែចាត់វិធានការដើម្បីការពាររមណីយដ្ឋានអង្គរចៀសវាងការដកចេញពីបញ្ជីរបស់អង្គការមួយនេះ។

បើតាមលោក រ៉ាអ៊ូល ម៉ាក ជេនា ការការពាររមណីយដ្ឋានអង្គរមានសារសំខាន់ណាស់។ ការព្រមានក្នុងការដករមណីយដ្ឋានអង្គររបស់កម្ពុជាចេញពីអង្គការយូណេស្កូមិនមែនជាការលែងសើចនោះទេ។

លោកបានលើកឡើងថា ជារៀងរាល់ឆ្នាំតែងតែមានការដករមណីយដ្ឋានវប្បធម៌ជាច្រើនពីបញ្ជីអង្គការយូណេស្កូ។ លោកបានលើកករណីជាក់ស្ដែងតំបន់បេតិកភណ្ឌមួយរបស់អង់គ្លេស ត្រូវបានអង្គការយូណេស្កូដកចេញពីបញ្ជីដោយសារមានការសាងសង់សំណង់ខុសច្បាប់។

យោងតាមព្រះរាជក្រឹត្យចុះថ្ងៃទី២៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៤ បានកំណត់បែងចែកតំបន់រមណីយដ្ឋានអង្គរជា ៥ តំបន់ផ្សេងៗគ្នា ដែលតំបន់នីមួយៗមានបែបផែនជាក់លាក់សម្រាប់ការថែរក្សានិងការពាររៀងៗខ្លួន។

-តំបន់១៖ រមណីយដ្ឋានមានប្រាសាទ គឺជាតំបន់បុរាណវត្ថុសំខាន់ៗ ដែលត្រូវមានការការពារកម្រិតខ្ពស់បំផុត។ នៅក្នុងតំបន់នេះ មានរាប់បញ្ចូលទាំងបូជនីយដ្ឋាន ប្រាសាទសំខាន់ៗ និងសកម្មភាពដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតគឺមានតែការងារចាំបាច់ ដែលគាំទ្រដល់ការបរិវណជុំវិញ ថែរក្សា ការពារនិងលើកស្ទួយតម្លៃនៃរមណីយដ្ឋានប៉ុណ្ណោះ។ ការបង្កើតភូមិថ្មី និងការតាំងទីលំនៅនៅក្នុងតំបន់នេះត្រូវបានហាមឃាត់ជាដាច់ខាត។ លក្ខខណ្ឌទាំងនេះក៏ត្រូវអនុវត្តដូចគ្នាចំពោះតំបន់ប្រាសាទបន្ទាយស្រី និងបណ្តុំប្រាសាទរលួស។

-តំបន់២. ឧទ្យានបុរាណវត្ថុត្រូវការពារ គឺតំបន់ដែលសម្បូរសំណល់បុរាណវត្ថុដែលត្រូវការការពារនិងចាត់ទុកជាតំបន់ទ្រនាប់។ «សកម្មភាពដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតគឺមានតែការងារចាំបាច់ សម្រាប់គាំទ្រដល់គោលបំណងអភិរក្សប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់រស់នៅរបស់ប្រជាជនក្នុងមូលដ្ឋាន»។ ការពង្រីកតំបន់ទីលំនៅត្រូវបានហាមឃាត់ លើកលែងតែការអភិវឌ្ឍកម្មសិទ្ធិដែលមានស្រាប់។

តំបន់៣៖ ជាតំបន់ដែលគ្របដណ្ដប់បណ្ដាទេសភាពវប្បធម៌ត្រូវការពារ ជាពិសេសស្ទឹងបឹងបួរនានា។

តំបន់៤៖ ជាតំបន់ដែលត្រូវបានផ្គុំឡើងដោយធាតុនានាដែលមានតម្លៃផ្នែកបុរាណវត្ថុវិទ្យា នរវិទ្យា ឬប្រវត្តិវិទ្យា

តំបន់៥៖ ជាតំបន់គ្របដណ្ដប់វិស័យសង្គមសេដ្ឋកិច្ច និងការលើកកម្ពស់វប្បធម៌នៅតំបន់សៀមរាបអង្គរ។

តំបន់១ និងតំបន់២ មានទំហំសរុបជាង ៤០០ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ។ តំបន់នេះជាតំបន់ការពារនៃឧទ្យានអង្គរ និងជាទ្រព្យសម្បត្តិសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ដែលពុំអាចត្រូវបានទិញលក់ ឬផ្ទេរបន្តបានឡើយ។

ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងមូលដ្ឋានអាចស្នើសុំ “អភិវឌ្ឍទីតាំងលំនៅដ្ឋាន ដោយត្រូវផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងទំនៀមទម្លាប់រស់នៅបែបប្រពៃណី និងដោយភ្ជាប់ហេតុផលសមស្របសម្រាប់បម្រើវិស័យទេសចរណ៍»។ រីឯរាល់ការតាំងទីលំនៅថ្មី ក៏ដូចជាសកម្មភាពរៀបចំនានារបស់ជនចំណូលថ្មី ដែលគ្មានការពាក់ព័ន្ធនឹងទំនៀមទម្លាប់រស់នៅ បែបប្រពៃណី ត្រូវបានហាមឃាត់។

សេចក្ដីសម្រេចចុះថ្ងៃទី១៦ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០៤ បានចែងលម្អិតថា៖ «ប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅយូរលង់មកហើយក្នុងតំបន់ទាំងពីរនេះមុនព្រះរាជក្រឹត្យចុះថ្ងៃទី២៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៤ ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យរក្សាទីលំនៅដដែលក្នុងតំបន់នេះ ដោយមិនមានតម្រូវឱ្យចាកចេញឡើយ»៕

Related Topics:រមណីយដ្ឋានអង្គរ