ព្រះភិក្ខុ សាន សុជា៖ “ព្រះមហាវិមលធម្ម ពិន សែម បានឆក់​យក​​បេះដូងខ្ញុំជិត២០ឆ្នាំហើយ”

ព្រះភិក្ខុ សាន សុជា តាមរយៈណ្តាញសង្គម​មានថេរដិកាថា ជិតម្ភៃឆ្នាំមុន (មិនចាំឆ្នាំ) ក្នុងអនុសំវច្ឆរមហាសន្និបាតសង្ឃទូទាំងប្រទេស នាទីក្រុងភ្នំពេញ ព្រះមហាវិមលធម្ម ពិន សែម បានថ្លែងព្រះថេរដីកាក្នុងមហាសន្និបាតនោះយ៉ាងគួរឲ្យជក់ចិត្ត ព្រះអង្គមិនចាំទាំងស្រុងទេ ប៉ុន្តែបានកំណត់ចំណាំនូវចំណុចមួយចំនួនដូចខាងក្រោម៖

១- ទាក់ទងវប្បធម៌ ប្រពៃណី ទំនៀមទំលាប់ : លោកមានថេរដីកាថា របស់ណាដែលជាអត្តសញ្ញាណជាតិ នាំមកនូវសាមគ្គីភាព រីកចម្រើនដល់សង្គម ត្រូវតែរក្សាការពារនិងច្នៃប្រឌិតឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង របស់ណាដែលនាំឲ្យអន់ថយ ខាតប្រយោជន៍ ត្រូវតែលះបង់ចោល។

២- ទាក់ទងនឹងការអប់រំ : ដោយពេលនោះ អ្នកមានជំនឿបែបបុរាណ មិនចង់ឲ្យមានការសិក្សាប្រែបាលី សូម្បីតែសូត្រធម៌ប្រែជាដើម លោកលើកឡើងជំទាស់ទៅនឹងជំនឿចាស់គំរឹលទាំងនោះ មានជាអាទិថា នៅប្រទេសគេជឿនលឿន សូម្បីសត្វក៏គេបង្រៀនឲ្យចេះសម្តែងរកលុយដែរ សត្វមួយចំនួនគេបង្រៀនឲ្យចេះរាប់ One Two Three… ទៀតផង ហេតុអ្វីក៏យើងនៅបន្តវប្បធម៌ជឿតាមគ្នាងងឹតឈឹងយ៉ាងនេះ? មានតែការអប់រំទេ ដែលអាចធ្វើឲ្យមនុស្សភ្លឺស្វាង និងជាធនធានរបស់ជាតិ។ ក្នុងកាលនោះ ព្រះអង្គមិនទាន់ស្គាល់លោកច្បាស់នៅឡើយទេ គ្រាន់តែដឹងថា លោកមានតួនាទីជាមន្ត្រីសង្ឃ។ បន្ទាប់ពីលឺដូច្នោះ ព្រះអង្គគិតក្នុងចិត្តថា ព្រះថេរៈអង្គនេះ ពិតជាចាស់ខ្លឹមមែន នឹងក្លាយជាសសរទ្រូងក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនារបស់ប្រទេសកម្ពុជាយ៉ាងពិតប្រាកដ ពីព្រោះលោកមានទាំងសមត្ថភាព និងឱកាសក្នុងការបំពេញតួនាទីជាគោឧសភៈយ៉ាងពេញទំហឹង។

គុណតំលៃ គួរតែត្រូវបានមើលឃើញខណៈពេលដែលលោកនៅមានព្រះជន្មនៅឡើយ និងគួរជួយជ្រោមជ្រែងតាមការដែលអាចធ្វើបាន មិនគួររក្សាទម្លាប់ប្រសិទ្ធិនាមបុគ្គលល្អមា្នក់ថាជាសប្បុរស ឬវីរៈបុរសក្រោយពេលដែលលោកលាចាកលោកទៅហើយនោះទេ៕